มาตรานี้ ขอตัดคำว่า ซึ่ง ออก คงให้อ่านเป็นว่า "สยามประเทศเป็นราชอาณาจักรอันหนึ่งอันเดียว จะแบ่งแยกออกจากกันมิได้⟨"⟩ และถ้าไม่มีผู้ใดอภิปราย ก็ขอให้ลงคะแนนรับรอง
พระยาพหลพลพยุหเสนาเสนอว่า ในมาตรา ๑ บรรทัด ๒ ควรจะตัดคำว่า "ออกจากกัน" ออก คงให้อ่านเป็นว่า "สยามประเทศเป็นราชอาณาจักรอันหนึ่งอันเดียว จะแบ่งแยกมิได้⟨"⟩
ประธานอนุกรรมการร่างรัฐธรรมนูญรับรอง
นายจรูญ ณบางช้าง เสนอขอให้คำว่า "กัน" คงใช้
เจ้าพระยาธรรมศักดิ์แถลงว่า คำที่ว่า จะแบ่งแยกมิได้ กับ จะแบ่งแยกกันมิได้ นี้ อ่านแล้วมีความหมายต่างกัน คำว่า จะแบ่งแยกมิได้ นั้นแปลว่า จะแบ่งกันเอามิได้ หรือว่า ผู้ใดผู้หนึ่งจะมาแบ่งก็มิได้ ส่วนคำว่า จะแบ่งแยกกันมิได้ นั้นแปลว่า จะแบ่งกันเองมิได้ แต่ว่ามีัผู้อื่นมาแบ่งได้
ประธานสภาฯ กล่าวว่า เมื่อไม่มีผู้ใดทักท้วงอย่างใดอีกแล้ว ขอให้ลงมติตามที่ประธานอนุกรรมการร่างรัฐธรรมนูญเสนอขอตัดคำว่า ซึ่ง ออก และพระยาพหลพลพยุหเสนาเสนอขอให้ตัดคำว่า "ออกจากกัน" สมาชิกส่วนมากเห็นชอบในการที่ขอตัดออกนั้น เป็นอันว่า ที่ประชุมสภารับรองมาตรา ๑ ว่า ใช้ได้
มาตรา ๒ ประธานอนุกรรมการร่างรัฐธรรมนูญแถลงว่า "ตามความในมาตรา ๒ ที่ว่า "อำนาจอธิปไตยย่อมมาจากปวงชน
