เขาก็เรียกประชุมวิสามัญ ซึ่งเรามีอยู่อีกมาตราหนึ่งที่บัญญัติว่า ให้มีการเรียกประชุมวิสามัญได้ และมีอีกมาตราหนึ่งที่ว่า เมื่อการงานยังไม่เสร็จ เราจะขยายเวลาออกไปได้ แต่ในระหว่าง ๙๐ วันนี้ พระมหากษัตริย์จะให้ปิดประชุมเสียก็ได้ เพราะถ้าหากว่า เราไม่มีงานทำ จะเรียกประชุมแล้วมานั่งดูตากันนั้น ไม่ได้ประโยชน์อะไร จึ่งมีข้อไขว่า ให้ปิดก็ได้ แต่ถ้าหากว่า งานยังไม่แล้ว เราก็ขอให้พระมหากษัตริย์ขยายเวลาออกไปได้เช่นเดียวกัน หรือหากว่า การเสร็จแล้ว เมื่อมีงานใดพิเศษสลักสำคัญ ก็เรียกประชุมวิสามัญได้ เพราะฉะนั้น เห็นว่า ที่กำหนดไว้นี้ ไม่เป็นการจำกัดตายตัวประการใดเลย
พระยาศรยุทธเสรีกล่าวว่า ตามที่ประธานอนุกรรมการร่างรัฐธรรมนูญพูดนั้นก็จริงอยู่ แต่ว่าการปิดและการขยายนั้นจะต้องทำเป็นพิธี หากว่าเรากำหนดไว้เสียเอง ก็จะเป็นการสะดวก และจะดีกว่าที่กำหนดเวลาไว้น้อย และก็ขยายกันได้ในที่ประชุม ไม่ต้องถึงพระเจ้าอยู่หัว มิฉะนั้น หากว่าโปรดเกล้าฯ ให้ขยายแล้ว เราก็ต้องทำเป็นพิธี
พระยาราชวังสันกล่าวว่า ที่เรากำหนดเวลา ๙๐ วันนั้น เราก็ได้คิดถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ในประเทศเรา เดิมคิดจะเอาในเทศกาลเข้าพรรษา ครั้นแล้ว ก็ได้มาคิดถึงฤดูกาลที่มีงานมากงานน้อย และในเวลา ๙๐ วันนี้ เราได้คิดไว้ในเดือนมกราคม กุมภาพันธ์ และมีนาคม ซึ่งหมดงานในนาเป็นส่วนมาก หรือถึงราษฎรจะหว่านเข้าแล้วเตรียมการอะไรอันเป็นงานในนาก็คงจะเสร็จ เราจึ่งกำหนดเพียง ๙๐ วัน
