พระยาราชวังสันกล่าวว่า ในเรื่องนี้ อนุกรรมการได้พิจารณาโดยละเอียดแล้วถึงประโยชน์ของผู้ที่จะมาประชุมด้วย เราต้องคิดว่า ผู้ที่จะมาเป็นสมาชิกนั้นไม่ใช่นั่งกินเงินเดือน แต่เป็นผู้ที่มีงานการส่วนตัว เช่น เป็นพ่อค้าหรือทนายความ เป็นต้น และมิใช่ว่าจะอยู่แต่ในกรุงเทพฯ เพราะเมื่อเราใช้รัฐธรรมนูญนี้แล้ว ก็จะมีสมาชิกซึ่งเป็นผู้แทนมาจากหัวบ้านหัวเมืองไกลด้วย ซึ่งการไปมามักลำบาก เพื่อความสะดวกดั่งกล่าวแล้ว เราจึ่งได้กำหนดเอาไว้ ๙๐ วัน ส่วนการที่จะเรียกประชุมวิสามัญนั้น หมายความว่า มิใช่การเล็กน้อย คือ เพื่อปรึกษาการใหญ่โต เช่น มีการสงคราม หรือทำสัญญากู้เงินอันเป็นสัญญาผูกมัด หรือว่า สัญญาอื่นที่ผูกมัดให้กระทำ ส่วนสัญญาเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ให้รัฐบาลทำไปก่อนแล้วขอรับอนุมัติทีหลัง การประชุมวิสามัญจะใหญ่มาก เมื่อเช่นนี้แล้ว จะต้องคิดถึงประโยชน์ของคนหมู่มาก เพราะว่า ผู้แทนนี้อาจจะมีถึง ๒๐๐–๓๐๐ คน เมื่อให้เขาเข้ามานานเกินไป ก็จะเป็นการเดือดร้อน เพราะทุกคนมักจะหาประโยชน์ส่วนตัว เมื่อเข้ามาอยู่เช่นนี้แล้ว ประโยชน์อันพึงได้ก็จะเสียไป ทีนี้ ว่าถึงการควบคุม ในการที่จะพิจารณากฎหมายหรือเหตุการณ์อันใดที่รัฐบาลได้กระทำไป ก็อาจจะตั้งกรรมการขึ้นชุดหนึ่งสำหรับพิจารณาได้แล้วนำเสนออีกต่อหนึ่ง เพราะทุก ๆ คนจะมามัวแต่นั่งอ่านกฎหมายนั้น อย่าว่าแต่ ๓ เดือนเลย แม้ ๓ ปีก็เชื่อว่า จะทำไปไม่ได้ และในการที่จะตั้งกรรมการนี้ ถ้ามีหลายปาร์ตี ก็เลือกเอาปาร์ตีโน่นบ้างนี่บ้างมา
