เสนาบดีผู้ใหญ่ได้ใกล้รั้ววังถึงปานนั้น คนอย่างเช่นพระเทียรราชาบวชเสียดีกว่าว่าราชการแผ่นดิน ฝ่ายพระเทียรราชาก็รู้กิติศัพท์ความชั่วของท้าวศรีสุดาจันทร์ แต่ไม่กล้าจะเปิดเผย ด้วยไม่มีหลักฐานมั่นคงแลเกรงสมเด็จพระแก้วฟ้า แต่จะเพิกเฉยเสียก็เกรงจะเปนอันตรายอย่างเจ้าพระยามหาเสนา จึงประสมยอมรับผิดทูลลาออกทรงผนวช (ความข้อ ๖ นี้ ถ้าใช้ ต้องเอาข้อ ๓ก, ออก)
๗เมื่อพระเทียรราชาออกทรงผนวชแล้ว ไม่มีใครสามารถที่จะตั้งผู้ใดแทน ท้าวศรีสุดาจันทร์ก็ได้สำเร็จราชการแผ่นดินทั้งฝ่ายหน้าแลฝ่ายใน นางยังเกรงอันตราย คิดจะหากำลังรักษา จึงอุบายให้ขุนวรวงศาธิราชจับคนร้ายที่ฆ่าเจ้าพระยามหาเสนาได้ ยกเปนความชอบ แลอ้างเหตุที่การรักษาพระราชวังหละหลวมมาแต่ก่อนนั้น ตั้งให้ขุนวรวงศาธิราชเปนผู้บังคับกรมล้อมพระราชวัง ขุนวรวงศาธิราชก็จ้างวานหาพรรคพวกเข้ามาเปนกำลังอยู่ประจำซอง กำจัดผู้ซึ่งเห็นว่าจะเปนศัตรูออกไปเสียให้พ้นจากพระราชวัง แต่นั้นท้าวศรีสุดาจันทร์กับขุนวรวงศาธิราชก็มีอำนาจสิทธิ์ขาดที่ในพระราชวัง ไม่มีผู้ใดจะกล้าฝ่าฝืน
๘ถึงปีวอก พ.ศ. ๒๐๙๐ ท้าวศรีสุดาจันทร์มีครรภ์ขึ้นกับขุนวรวงศาธิราช นางจะออกว่าราชการเปนนิจดังแต่ก่อน เกรงคนอื่นจะเห็น ก็และประเพณีที่ข้าราชการฝ่ายหน้าเข้าหาท้าวศรีสุดาจันทร์นั้น พวกขุนนางย่อมเดิรเข้าทางประตูดินไปเฝ้าณท้องพระโรงที่นางเสด็จออก เปนประเพณีมาตั้งแต่นางเปนสมเด็จพระชนนีจนถึงเวลานางเปนผู้สำเร็จ
