ทราบไปถึงเจ้าพระยามหาเสนา วันหนึ่งเจ้าพระยามหาเสนาจึงปรารภแก่ออกญาราชภักดีว่า เดี๋ยวนี้มีเสียงโจทย์กันอย่างนี้ ๆ ถ้าเปนความจริงจะทำอย่างไร ในเวลานั้นออกญาราชภักดีไม่เชื่อว่าเปนความจริง ถึงเจ้าพระยามหาเสนาก็เห็นจะยังไม่ลงเนื้อเชื่อใจว่าเปนความจริง ออกญาราชภักดีพาซื่อ ประสงค์จะระงับกิติศัพท์นั้น จึงทูลความปรารภของเจ้าพระยามหาเสนาแก่ท้าวศรีสุดาจันทร์ ฝ่ายท้าวศรีสุดาจันทร์เหมือนหนึ่งวัวสันหลังขาด พอได้ยินว่ามีผู้รู้ความชั่ว ก็ตกใจ จึงปรึกษากับขุนวรวงศาธิราชว่า จะทำอย่างไรดี เจ้าพระยามหาเสนาเปนเสนาบดีผู้ใหญ่ แลเปนหัวหน้าของพวกทหาร จะป้องกันฉันใดจึงจะพ้นภัย ขุนวรวงศาธิราชเปนคนพาลสันดานหยาบ ก็แนะนำว่า จำต้องฆ่าเจ้าพระยามหาเสนาเสีย เอาไว้ไม่ได้ แล้วไปคิดอ่านให้คนสนิธจ้างผู้ร้ายให้ลอบฆ่าเจ้าพระยามหาเสนา ครั้นเตรียมการพร้อมแล้ว ท้าวศรีสุดาจันทร์จึงมีรับสั่งให้หาเจ้าพระยามหาเสนาเข้าไปเฝ้าแล้วแกล้งอุบายหน่วงเหนี่ยวให้กลับออกไปจากในวังต่อเวลาค่ำ ครั้นไปพอพ้นพระราชวัง คนร้ายของขุนวรวงศาธิราชก็ลอบแทงเจ้าพระยามหาเสนาตาย
๖เมื่อกำจัดเจ้าพระยามหาเสนาแล้ว ท้าวศรีสุดาจันทร์ปรึกษากับขุนวรวงศาธิราชต่อไปถึงพระเทียรราชาว่า อาจจะเปนศัตรูได้อีกคน ๑ เพราะเปนผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน จำจะต้องเอาพระเทียรราชาออกเสียจากตำแหน่ง อำนาจจะได้ตกอยู่แก่ท้าวศรีสุดาจันทร์แต่ผู้เดียว เมื่อเห็นกันดังนี้แล้ว ท้าวศรีสุดาจันทร์จึงทำกริ้วพระเทียรราชา หาเหตุว่า เพราะพระเทียรราชาว่าราชการอ่อนแอ คนร้ายจึงกำเริบถึงสามารถฆ่า
