ขอให้ขุนวรวงศาธิราชเปนผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน ด้วยมีความสามารถ ทั้งเปนพระญาติวงศกับพระศรีศิ⟨ล⟩ป์ พลอจะไว้วางใจได้ ฝ่ายข้าราชการทั้งปวงมิรู้ที่จะทำประการใด ด้วยอำนาจอยู่ในมือขุนวรวงศาธิราชหมดแล้ว ถ้าขัดขืนก็คงถึงต้องจับกุมฆ่าฟันกัน ไม่มีผู้ใดที่ได้ตระเตรียมจะต่อสู้ อีกประการ ๑ เห็นว่า เหตุทุรยศที่เกิดขึ้นครั้งนั้น จำต้องกำจัดทั้งท้าวศรีสุดาจันทร์แลขุนวรวงศาธิราชผู้เปนต้นเหตุ เมื่อยังไม่มีกำลังที่จะกำจัด ก็ควรจะรอถ่วงเวลาหากำลังต่อไป จึงพร้อมกันยอมตามคำปรึกษาของท้าวศรีสุดาจันทร์
๑๑ฝ่ายขุนวรวงศาธิราชเมื่อเห็นข้าราชการยินยอมพร้อมกันให้ตนสำเร็จราชการแผ่นดิน ก็กำเริบ คิดเห็นต่อไปว่าจะเปนแต่ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน เมื่อพระศรีศิลป์เติบใหญ่ขึ้นก็คงจะคิดทำร้ายเหมือนอย่างสมเด็จพระแก้วฟ้า จึงว่าแก่ท้าวศรีสุดาจันทร์ว่าจะต้องเปนพระเจ้าแผ่นดินเองจึงจะได้ ฝ่ายท้าวศรีสุดาจันทร์เห็นว่า ถ้าไม่ยอม ขุนวรวงศาธิราชคงฆ่าพระศรีศิลป์อีกองค์ ๑ จึงว่ากล่าวผ่อนผันเปนการตกลงกันให้ขุนวรวงศาธิราชราชาภิเษก แต่ให้ประดิษฐานพระศรีศิลป์ไว้ในที่รัชทายาท เพราะลูกที่มีด้วยกันก็เปนลูกผู้หญิง จึงให้ตั้งพิธีราชาภิเษกขุนวรวงศาธิราชขึ้นเปนพระเจ้าแผ่นดิน ขุนวรวงศาธิราชก็ตั้งนายจันบ้านมหาโลกผู้เปนน้องชายให้เปนเจ้าพระยามหาอุปราชหัวหน้าข้าราชการทั้งปวง สำหรับจะได้ตรวจตราระวังเหตุการณ์ต่างหูต่างตา
๑๒ฝ่ายขุนพิเรนทรเทพกับขุนอินทรเทพที่คิดอ่านการกำจัดขุนวรวงศาธิราชนั้น ได้บอกขึ้นไปยังเจ้าเมืองฝ่ายเหนือที่ไว้วางใจได้ คือ
