ประสงค์ แลจะรับแต่งกองทัพไทยไปช่วยโปจุเกตปราบปรามพวกแขกที่มาตีเมืองมละกาด้วย ต่อมาปรากฎว่า โปจุเกตได้รับอนุญาตให้ไปตั้งห้างค้าขายที่เมืองนครศรีธรรมราชแลเมืองมฤทอีก ๒ เมือง
ถึงปีเถาะ จุลศักราช ๘๘๑ พ.ศ. ๒๐๖๒ โปจุเกตไปขอเปนไมตรีกับพระเจ้าหงสาวดี ๆ ก็ยอมให้ไปมาค้าขายตามประสงค์ แลให้โปจุเกตตั้งห้ามที่เมืองเมาะตะมะอีกแห่ง ๑ โปจุเกตจึงเปนไมตรีกับไทยแลมอญแต่นั้นมา
เรื่องที่ปรากฎในหนังสือพระราชพงศาวดารว่า เดิมเมืองมละกาเปนเมืองขึ้นของไทย ข้อนี้ไม่มีที่สงสัย ด้วยหนังสือทั้งปวงของไทย ของมลายู แลของฝรั่ง ถูกต้องกัน แลมีเนื้อความในพระราชพงศาวดารแผ่นดินสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถว่า ไทยได้ยกกองทัพลงไปตีเมืองมละกาเมื่อปีกุญ จุลศักราช ๘๑๗ (ตามฉบับหลวงประเสริฐ) พ.ศ. ๑๙๙๘ แต่จะมีผลอย่างไรไม่ได้กล่าวไว้ในหนังสือพระราชพงศาวดาร ข้าพเจ้าเข้าใจว่า เหตุที่ไทยยกกองทัพลงไปตีเมืองมละกาเมื่อในแผ่นดินสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถนั้น เห็นจะเปนด้วยเรื่องเจ้าเมืองเข้ารีตถือสาสนาอิสลาม เอาใจไปเผื่อแผ่แก่พวกอาหรับที่มาเปนครูบาอาจารย์สอนให้กระด้างกระเดื่องขึ้น แต่กองทัพไทยเห็นจะตีไม่ได้เมืองมละกาคราวนั้น เมื่อโปจุเกตมาตีเมืองมละกา เกรงจะเกิดวิวาทกันขึ้นกับไทยซึ่งเปนเจ้าของเมืองมละกาอยู่แต่เดิม จึงแต่งราชทูตเข้ามาขอเปนไมตรีกับไทย ใน
