ไม่เห็นชอบด้วย แต่ต่อมาในเวลาค่ำวันหนึ่งพระเทียรราชากับคนทั้ง ๓ ขืนพากันไปเสี่ยงเทียนที่ในพระอุโบสถวัดราชประดิษฐาน ขุนพิเรนทรเทพไปเห็นเข้าก็โกรธว่า จะทำการใหญ่โตถึงเพียงนี้ ยังจะมามัวเสี่ยงทาย ว่าแล้วก็คายชานหมากทิ้งไปด้วยกำลังขัดใจ ผเอิญชานหมากตรงไปถูกเปลวไฟเทียนเล่มขุนวรวงศาธิราชดับ แลขณะนั้นพอมีพระภิกษุรูปหนึ่งเข้าไปในพระอุโบสถ (เห็นเสี่ยงเทียนกัน) อวยพรว่า ให้สำเร็จดังปราถนาเถิด ก็เห็นเปนศุภนิมิตต์มีความยินดีทั้ง ๔ คน
๑๓เมื่อเสี่ยงเทียนแล้วประมาณ ๑๕ วัน พอมีข่าวบอกมาจากเมืองลพบุรีว่า ช้างพลายตัวใหญ่รูปงามเข้ามาติดโขลงหลวง (เจ้าพระยาจักรี) สมุหนายกนำความขึ้นกราบบังคมทูลตามธรรมเนียม ขุนวรวงศาธิราชสั่งให้ปกโขลงช้างเข้ามาจับที่พะเนียดวัดซอง จะไปดูคล้องช้างนั้น
๑๔ขุนพิเรนทรเทพเห็นได้ช่อง จึงคิดกับพรรคพวกที่ร่วมใจ จะกำจัดขุนวรวงศาธิราชเวลาออกจากพระราชวังไปดูคล้องช้าง ขณะนั้นพอพระยาสวรรคโลกกับพระยาพิไชยเข้ามาถึงกรุงฯ ขุนพิเรนทรเทพจึงไปชักชวนเข้าเปนพรรคพวกอีก ๒ คน แลได้หมื่นราชเสนหา (นอกราชการ) เข้าร่วมคิดด้วยอีกคน ๑ คิดกันกะการที่จะทำร้ายขุนวรวงศาธิราชให้สิ้นทั้งพรรคพวก จึงให้หมื่นราชเสนหา (นอกราชการ) ปลอมเปนทนายเลือก (ที่ตั้งจุกช่องในทางเสด็จ) ไปคอยดักยิงอุปราชจันเมื่อเวลามาพะเนียด ส่วนขุนพิเรนทรเทพ กับพระยาสวรรคโลก พระยาพิไชย หลวงศรียศ หมื่นราชเสนหา (ในราชการ) ลงเรือคน
