ไว้ได้เปนนิจ ไม่ช้านานเท่าใดก็จะเกิดกิติศัพท์สงสัยกันขึ้น เจ้าพระยามหาเสนาออกปากปรารภความสงสัยกับออกญาราชภักดี ท้าวศรีสุดาจันทร์รู้เข้าก็ตกใจ คงปรึกษาหารือกับขุนวรวงศาธิราชเห็นว่า เจ้าพระยามหาเสนาเปนเสนาบดีหัวหน้าทหาร เอาไว้ไม่ได้ จึงคิดอุบายฆ่าเสีย (ถ้าพระเทียรราชาไม่ได้ออกทรงผนวชเสียก่อนดังกล่าวไว้ในตอนท้ายวินิจฉัยข้อ ๔ นั้น) แล้วก็เลยคิดกำจัดต่อไปถึงพระเทียรราชาด้วย ครั้นพระเทียรราชาออกทรงผนวช ท้าวศรีสุดาจันทร์ได้สำเร็จราชการ จึงอ้างเหตุที่การปกครองอ่อนแอจนมีผู้ร้ายลอบทำร้ายเสนาบดีผู้ใหญ่ได้นั้นมอบอำนาจให้ขุนวรวงศาธิราชพิจารณาเลขสมสังกัดพรรค์ (คือให้ว่ากรมล้อมพระราชวังอย่างปินโตโปจุเกตว่า) โดยประสงค์จะให้มีกำลังสำหรับรักษาตัวด้วยกัน แม้ในชั้นนี้ท้าวศรีสุดาจันทร์ก็เห็นจะยังไม่คิดที่จะกำจัดพระแก้วฟ้าเอาราชสมบัติให้แก่ขุนวรวงศาธิราช เปนแต่เหตุการณ์กระชั้นตัว ก็คิดอุบายป้องกันอันตรายที่จะมีมาถึงตัวเท่านั้น
๑๐วินิจฉัยเรื่องท้าวศรีสุดาจันทร์ให้ขุนวรวงศาธิราชว่าราชการแผ่นดิน ข้อนี้มีเค้าเงื่อนในหนังสือพระราชพงศาวดารกล่าวว่า วันเมื่อเจ้าพระยามหาเสนาจะถูกฆ่าตายนั้น ท้าวศรีสุดาจันทร์มีรับสั่งให้หาเข้าไปเฝ้าที่ประตูดิน ความส่อว่า ทางข้าราชการฝ่ายหน้าเข้าเฝ้าท้าวศรีสุดาจันทร์เดิรทางประตูดิน แลที่ริมประตูดินนั้นคงมีที่สำหรับข้าราชการพัก มูลเหตุที่ว่า ท้าวศรีสุดาจันทร์ให้ขุนวรวงศาธิราชนั่งว่าราชการที่ริมประตูดินนั้นเห็นจะเกิดแต่ท้าวศรีสุดาจันทร์ให้ขุนวรวงศาธิราชเปนผู้
