อพยพตามที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการปลอดภัยต้องการ จัดเตรียมหาที่พักและการเลี้ยงดูผู้อพยพจัดหาที่เก็บรักษาอาหาร แม้การอพยพเด็กไม่เป็นการบังคับก็ดี แต่การรับเด็กที่อพยพมานี้เป็นการบังคับ เจ้าของสถานที่ในตำบลที่รับเด็กจะต้องกรอกข้อความยื่นต่อเจ้าหน้าที่เทศบาลแสดงว่า บ้านตนมีห้องนอนกี่ห้อง และมีคนอยู่แล้วกี่คน จะรับเลี้ยงได้อีกกี่คน แล้วเจ้าหน้าที่จะได้มาตรวจและกะจำนวนคนให้พอเหมาะแก่สถานที่เจ้าของบ้านที่รับเด็กนั้นได้รับค่าชดใช้เป็นค่าอยู่และอาหารเพียงเล็กน้อยจากรัฐบาล โดยสภาอนุมัติเงินส่วนหนึ่งให้ โดยมากเด็กหมู่หนึ่งมีครูไปด้วยคนหนึ่งเพื่อสอนหนังสือ เด็กที่อพยพไปบางคนซนมาก เด็กที่ไปจากอีสต์เอนด์อันเป็นถิ่นที่จนและซน มักทำความรำคาญและเสียหายให้เจ้าของบ้าน เช่น ใช้มีดกรีดเก้าอี้นวม ใช้ดินสอขีดเขียนรูปภาพตามฝาผนัง ได้เคยฟังมาว่า เด็กเหล่านี้ เวลาเข้านอน เขานอนใต้เตียง โดยใช้ผ้าห่มนอนพันตัวไว้กันหนาว เมื่อเจ้าของบ้านถามว่า ทำไมไม่นอนบนเตียง เด็กพวกนี้ตอบว่า ที่บ้านเขานอนใต้เตียง เพราะพ่อแม่นอนบนเตียงเสียแล้ว และที่บ้านมีเพียงเตียงเดียว ความซนของเด็กและความเขลาเหล่านี้น่าสงสาร แต่ก็น่าขันมาก ถึงกับละครในลอนดอนเอามาเล่นล้อในละครรีวิวชื่อ Black Velvet
