หน้า:เปิดกรุผีไทย (เหม เวชกร).pdf/255

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๙๕
 

เจ้าสาวนั้นหน้าตาไม่ยิ้มแย้มเลย จะว่าเกิดความอายก็คงจะไม่ใช่ ดู ว่าจะเป็นไปโดยที่เพิ่งฟื้นไข้จะมากกว่า เมื่อตักบาตรแล้วพระก็ฉันอาหาร แล้วก็มาถึงฝ่ายแขกทั้งสองฝ่ายจะรับประทานอาหารร่วมกัน ผมก็จับดา สังเกตดูเจ้าบ่าวทุกอิริยาบถ หน้าตาเรียบๆ แต่ผิวดำตามธรรมชาติของผู้ กรำแดด เขาจัดกิริยาให้เรียบร้อยจนกลายเป็นหงิม มักก้มหน้าไม่ค่อยทำ ตัวกล้าสังคม ยิ้มน้อย ๆ เก้อ ๆ อายๆ ผู้ใหญ่คงเสี่ยมสอนไว้ จะพูดอะไร ลักคำสองคำก็ต้องยกผ้าเช็ดหน้าบังปากเพื่อให้สุภาพ เลยกลายเป็นทุเรศ สำหรับความเห็นของผม จะเป็นหัวหน้าครอบครัวอยู่สองสามวันนี้แต่ไม่มี ท่าทางสมาร์ตให้สมกับเป็นหัวหน้าครอบครัวเลย เวลาตักข้าวเข้าปากจะ พยายามให้น้อยจนเกินควร ดูน่าสงสาร เครื่องสายไทยของชาวอยุธยาบรรเลงกันไปเรียบๆ ผมเองก็เป็นนัก ดนตรีแต่ไม่มีหน้าที่เกี่ยวข้อง ทั้งไม่รู้จักกับเขาจึงไม่เข้าไปยุ่มย่ามด้วย นั่ง รับประทานอาหารไปและจับตาดูเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าบ่าวที่มีอะไรแปลก ๆ แหวกแนว ดูก็ครึกครื้นดี ตัวอีกจนกว่าจะถึงตอนรดน้ำสังข์ ผมเลยไม่ได้เห็นอิริยาบถของเจ้าสาวว่า แต่ว่าประเพณีเก่าเจ้าสาวจะไม่ออกมาให้เห็น เป็นอย่างไรบ้าง เมื่อทุกฝ่ายอิ่มอาหารและนั่งพูดนั่งคุยกันเล็กน้อยฝ่ายเจ้าบ่าวจะกลับ และร่ำลาก่อน พวกดนตรีก็ต้องกลับไปด้วยเพื่อจะแห่กองขันหมากมาอีก ตอนสาย ๆ เกือบเทียง เมื่อถึงตอนมอบเงินมอบทองกัน เรียกว่าเป็นตอน เคล้าเงินเคล้าทองทั้งสองฝ่ายรวมกัน ตอนนั้นดนตรีจะทำเพลงอีกพักหนึ่ง จนกว่าจะเสร็จพิธี ครั้นเสร็จพิธีก็มีการเลี้ยงอาหารอีกแล้วอย่างน่าจะเบื่อ เพราะแทบทุกคนดูจะยังไม่หิวเลย แต่ก็จำเป็นต้องรับประทานตามระเบียบ ที่เขารับรอง แม่ครัวและคนยกอาหารจะหนักแรงกันนักสับสนยิ่งนักเมื่อ เลี้ยงติดๆ กันเข่นนี้ การล้างถ้วยชามเพิ่งจะเสร็จเมื่ออาหารเข้าหยก ๆ กลางวันอีกแล้ว ครั้นเมื่อเลี้ยงกลางวันเสร็จก็ล้างชามกันอีก รีบเข็ดรีบจัด ถ้วยชามตั้งเตรียมเลี้ยงเย็นอีก คนที่น่ารำคาญที่สุดก็คือ คนที่รับประทาน