บังเกิดเปนมือเปนท้าวขึ้น พระเจ้ากรุงพาลก็ไม่เอายาโรยลงไปอีกให้สิ้น พระเจ้ากรุงพาลจึงสั่งให้อำมาตย์หามเอากระทะไปเทเสียที่ริมเชิงเขาอยู่ทิศใต้พระนคร ช้านานได้สามเดือน พระมหาฤๅษีผู้เปนอาจาริย์ใหญ่ไม่เหนพระฤๅษีที่มาชุบพระเจ้ากรุงพาลนั้น จึงถามฤๅษีที่เปนบริวารทั้ง ๕๐๐ ว่า พระผู้เปนเจ้าของท่านทั้งปวงนี้ไปข้างไหน พระฤๅษีที่เปนบริวารจึงแจ้งความว่า พระผู้เปนเจ้าของข้าพเจ้าไปเมืองอินทปัถมหานคร จึ่งพระมหาฤๅษีเปนครูผู้ใหญ่เหาะมาถึงเมืองอินทปัถมหานคร จึ่งถามชาวเมืองทั้งหลายว่า ท่านได้เหนฤๅษีองค์หนึ่งมาเมืองนี้บ้างฤๅไม่ ชาวเมืองจึงบอกว่า ได้เหนอยู่ แต่ฤๅษีองค์นั้นมาว่า จะชุบพระมหากระษัตรขึ้นให้หายโรค ให้รูปงาม ให้พระชนมายุยืนยาวไปนาน พระมหากระษัตรไม่เชื่อ จึงให้พระฤๅษีนั้นลงไปในกระทะก่อน ฤๅษีนั้นจึงสั่งว่า เมื่ออาตมาภาพลงไปในกระทะแล้ว จงเอายาโรยลงไปในกระทะ พระมหากระษัตรเอายาโรยลงไปก็ไม่เหนเปนขึ้น พระมหากระษัตรจึงให้อำมาตย์เอากระทะนั้นไปเทเสียที่ภูเขาข้างทิศใต้พระนคร พระฤๅษีผู้เปนอาจาริย์รู้ดังนั้นแล้ว จึ่งไปตามที่ภูเขานั้น ได้เหนศพฤๅษีผู้ตายนั้น พระฤๅษีผู้เปนอาจาริย์จึ่งชุบขึ้นแล้วถามว่า เหตุใดท่านจึงมาตายอยู่ที่นี้ พระฤๅษีนั้นจึงบอกว่า ข้าพเจ้ามาหวังจะชุบให้กระษัตรนั้นมีรูปงามและอายุยืน กระษัตรนั้นก็ไม่เชื่อ จึงให้จับเอาสุนักข์มาใส่ลงในกระทะแล้วข้าพะเจ้าก็เอายาโรยลงไปก็เปนขึ้น แล้วกระษัตรนั้นก็ยังไม่เชื่อ แล้วตรัสบังคับให้อำมาตย์คนหนึ่งลงไปในกระทะอีก ข้าพเจ้าก็เอายาโรยลงไป ก็เปนขึ้น รูปก็งามยิ่งกว่าแต่ก่อน แต่กระษัตรนั้นยังไม่เชื่อ จึงให้ข้าพเจ้าลงไปในกระทะ เมื่อข้าพเจ้า
