หน้า จึงเป็นไปเพื่อเพาะตัณหา คือ ความอยาก และเพื่อความเจริญอัตตะ คือ ตัวตน ซึ่งพุทธสาสนาสอนตรงข้าม คือ ให้เอาชนะตัณหา และให้ปราบอัตตะ โดยให้รู้จักอนัตตา คือ ความไม่ใช่ตัวตน ชาวตวันออกก็เผอิญเห็นความเจริญทางโลกีย์และอำนาจทางอาวุธขอชาวตวันตกเป็นวิเศษเสียด้วย จึงเลยกลายเป็นการช่วยกันส่งเสริมความยุ่งยากที่เกิดขึ้นแล้วบัดนี้ให้แผ่สร้านไปทั่วโลก การประทุษฐ์ร้ายกัน การสาละวนแต่จะกอบโกยเงิน เป็นของธรรมดา ส่วนพวกมั่งมี แม้เป็นพวกน้อยนิดเดียว ก็ปราบพวกมากมาย คือ ฝูงชนทั้งหลาย เอาไว้ในอำนาจได้ ชาติก็ปราบชาติ อย่างชนปราบชนโดยทำนองเดียวกัน มหาอำนาจสองสามประเทศเป็นผู้ชี้ต้นตายชี้ปลายเป็นของชาติทั้งหลายนับไม่ถ้วนในโลกนี้ ใครจะอยู่สุขด้วยวิธีของตนหาได้ไม่ ทั้งโลกจะต้องยุ่งเหยิงตามกันไปในวิธียุ่งเหยิงของชาวตวันตกที่เรียกว่า ศิวิลัยเซชั่น นี้เอง ความเจริญแก่โบราณอาศัยสาสนาและธรรม คือ คำสั่งสอนของศาสดาทั้งหลายเป็นที่ตั้ง แต่ความเจริญสมัย⟨นี้⟩อาศัยเงินและอำนาจเพื่อปฏิบัติตัณหา คือ ความอยากใหญ่ เป็นปัจจัย.
