หรือที่ในนิราศพระยามหานุภาพว่า หมาจอ และโดยเหตุที่หมาโจ๊เป็นที่นับถือของชาวทะเล พวกเดินเรือจีนย่อมเคารพบูชาเจ้าแม่องค์นี้ทุกเวลาเย็น จึงควรเทียบเจ้าหมาโจ๊นี้ได้ด้วยแม่ย่านางของเรา เรือตะเภาของพวกจีนไหหลำในขณะที่จอดทอดอยู่ในแม่น้ำเจ้าพระยาแต่ก่อนนี้ ถ้าท่านเคยผ่านไปในเวลาเย็นตรงกับเวลาที่เขาไหว้เจ้า ก็จะเห็นคนเรือจุดธูปเข้ากำหนึ่งไปยืนทำท่าไหว้เจ้า หันหน้าสู่ท้ายเรือตะเภา แล้วหันซ้ายและขวาข้างละที พร้อมทั้งมีการตีม้าล่อ นี่คือพิธีไหว้เจ้าแม่ย่านาง ตรงกันกับที่พระยามหานุภาพเล่าไว้ในนิราศ พิธีนี้ชาวไหหลำยังจะคงทำอยู่หรือว่าเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้าง ผู้เขียนไปทราบ ด้วยไม่เคยเห็นมานานแล้ว ที่ท้ายเรือตะเภามักมีธงเขียนอักษรจีนว่า เทียนเฮา หรือ เทียนเฮาเซียป๊อ ปักไว้ เทียนเฮา แปลว่า พระนางเจ้าเสวยสวรรค์ เห็นจะตรงกับคำว่า เจ้ายอดสวรรค์ ที่พระอิศวรทรงตั้งให้ดั่งในหนังสือเรื่องนี้ บางทีก็เรียกว่า ม้าเท่าเหนี่ยง แปลว่า พระนางเจ้าย่า ผู้เป็นประธานหรือเป็นหัวหน้า คำว่า ประธาน หรือ หัวหน้า กับคำว่า ยอด ดูความก็ไปกันได้อีก โดยเหตุที่สถิตหรือศาลเจ้าของพระ (ต้นฉบับตรงนี้อ่านไม่ออก) อยู่ที่ท้าย
