หน้า:ไทยสถาปนากษัตริย์เขมร - สนร - ๒๕๐๕.pdf/139

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๒๑

ตะบอง ก็คงจะพากันมาพูดจายั่วยุไปต่าง ๆ องค์พระหริราชดนัยฯ แลพระยาพระเขมรคงจะใช้ผู้คนเล็ดลอดออกไปรับเอาบ่าวทาส และชำระเอาช้างม้าโคกระบือทรัพย์สิ่งของในแขวงเมืองเขมรมาอย่างหนึ่ง ผู้ที่ออกไปจะคิดก่อการกำเริบขึ้นที่เมืองอุดงมีไชยประการใดก็ไม่ทราบ ถ้าแม้นเป็นเหตุขึ้นอย่างใดอย่างหนึ่ง องค์สมเด็จพระนโรดมฯ ก็จะมีความสงสัยว่า พระคทาธรธรณินทร์เข้ามาคิดเกิน แลรับองค์พระหริราชดนัยฯ ออกไปเกลี้ยกล่อมผู้คนเมืองอุดงมีไชยเข้ามาไว้ ณ เมืองพระตะบอง การไม่ควรจะเป็นที่ร้าวฉานก็จะเป็นที่บาดหมางไป เกิดความใหญ่ขึ้นแล้ว พระราชอาญาจะไม่พ้นเกล้าพ้นกระหม่อม ถ้าแม้นโปรดให้ขุดศพนักองค์สีวารกระสัตใส่หีบเข้ามา ณ เมืองปาจินบุรี จะรับขุดศพแต่งคนนำมาส่งได้ พระคทาธรธรณินทร์ว่าด้งนี้ แล้วแต่จะทรงพระมหากรุณาโปรดเกล้าฯ อนึ่ง ข้าพระพุทธเจ้าคิดด้วยเกล้าฯ ว่า องค์พระหริราชดนัยฯ เข้ามาอยู่ ณ กรุงเทพฯ ครั้งนี้ ก็ไม่ได้มีความผิดสิ่งใด ต้องอยู่ในการระวังรักษา เห็นเป็นที่ลำบากหนัก จะคิดผ่อนปรนอย่างไร ก็ไม่เห็นทางที่จะคิดได้ คิดด้วยเกล้าฯ อยู่ว่า จะมีหนังสือไปปรึกษามองซิเออออบาเรต กงศุลฝรั่งเศส จะว่าประการใดเป็นที่คิดอ่านต่อไป ถ้าโปรดเกล้าฯ ดังนี้แล้ว จะคิดร่างหนังสือเข้ามาทูลเกล้าฯ ถวาย แล้วแต่จะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ขอเดชะ

เลขที่ ๑๖๔
หมู่ จดหมายเหตุ ร. ๔ จ.ศ. ไม่มี
ชื่อ เรื่อง เจ้าพระยาศรีสุริยวงศ์กราบทูลไม่รับองค์พระหริราชดนัยฯ ไปเมืองพระตะบอง
ประวัติ ของหอสมุดแห่งชาติ