หนังสือสมเด็จเจ้าฟ้าทะละหะ[1] สมเด็จเจ้าพระยาวราอุดมกรมพาหุ ถึงพระคทาธรธรณินทร์ ผู้ช่วยราชการเมืองพระตะบอง ด้วย ณ วันแรม ๙ ค่ำ เดือนสิบสอง เห็นหลวงราชาธิบดี ขุนนครภิรมย์ ถือหนังสือพระคทาธรธรณินทร์สองฉบับไปถึง เนื้อความว่า พระยารัตนวิเศษประเทศธานี เจ้าเมืองสวายจิก เข้ามา ณ เมืองพระตะบอง พูดบอกพระคทาธรธรณินทร์ว่า พระโรคสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกรุงกัมพูชากลับหนักลง ครั้นถึง ณ วันศุกร ขึ้นห้าค่ำ เดือน ๑๒[2] เสด็จสู่สวรรคต ณ เพลาบ่าย ๔ โมง ๕ นาที นั้น ว่า พระยาอนุชิตชาญไชย ผู้เป็นข้าหลวงซึ่งโปรดพระราชทานให้ออกมาประจำ ณ เมืองพระตะบองคอยฟังราชการเมืองเขมรนั้น มีความวิตกไปถึงสมเด็จพระมหาอุปราชบรมบพิตรเป็นเจ้านัก[3] ด้วยราชการเมืองเขมรกับเมืองญวนก็กำลังทำศึกสงครามแก่กัน ส่วนชวาและแขกจามซึ่งหนีไปพึ่งญวนเล่าก็เป็นเสี้ยนหนามแก่เมืองเขมรอยู่ กับข้อราชการในเมืองเขมรมันก็ย่อมรู้สิ้น อาศัยเหตุนี้ พระยาอนุชิตชาญไชยจึงคิดเกณฑ์เลขฉกรรจ์ในเมืองพระตะบองสักพันหนึ่ง แล้วจะยกไปช่วยรักษาสมเด็จพระมหาอุปราชบรมบพิตรเป็นเจ้า จึงได้ใช้หลวงราชาธิบดี ขุนนครภิรมย์ มาฟังราชการ ถ้ามีเหตุการณ์ประการใด ให้สมเด็จเจ้าฟ้าทะละหะมีใบบอกไปแจ้งความแก่ข้าหลวงโดยเร็วพลัน จะได้ยกกองทัพไปช่วยให้ทันราชการ ถ้าราชการในกรุงกัมพูชา
หน้า:ไทยสถาปนากษัตริย์เขมร - สนร - ๒๕๐๕.pdf/72
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
หนังสือสมเด็จเจ้าฟ้าทะละหะถึงพระยาคทาธรธรณินทร์
ผู้ช่วยราชการเมืองพระตะบอง
