นิจการ แล้วทรงพระมหากรุณาเมตตาโปรดพระราชทานหมอออกไปพร้อมด้วยข้าหลวง ศุภอักษรฉบับหนึ่งอีก ลงวัน ๖ ๓ฯ ๑ ค่ำ ปีวอก โทศก ไปถึงข้าพระพุทธเจ้าทั้งสองกับขุนนางมุขมนตรีเขมร ใจความว่า ข้าหลวงทั้งสองนายกับหมอ ๔ คนได้ราบถวายบังคมลาออกมาได้ ๕ วัน มีหนังสือบอกข้าหลวงซึ่งโปรดให้ออกไปรักษาเมืองพระตะบองเข้ามากราบบังคมทูลพระกรุณาว่า บิดาข้าพระพุทธเจ้าถึงแก่อนิจกรรมแต่ ณ วัน ๖ ๕ฯ ๑๒ ค่ำ ปีวอก โทศก มีพระราชหฤทัยอาลัยเสียดายมาก แต่ยังไม่ทันทรงเชื่อ จึงโปรดให้นายไตรภักดีเชิญศุภอักษรกับไตร ๑๐ สำรับออกมาภายหลังอีก ให้ทันเจ้าหมื่นทิพย์เสนา หลวงจินดารักษ์ ดูโรคบิดาข้าพระพุทธเจ้า แล้วโปรดให้เตือนสติข้าพระพุทธเจ้าทั้ง ๒ กับขุนนางมุขมนตรีเขมรให้พร้อมพรักกันช่วยรักษาค่ายดูแลตั้งด่านลาดตระเวนค่ายระไวระวังศัตรูให้ครบทางครบตำบล เกรงญวนมันรู้ว่า บิดาข้าพระพุทธเจ้าถึงแก่อนิจกรรมแล้ว ญวนได้ท่วงที ก็จะยกกองทัพทุ่มเทขึ้นมาในเขตรแดนเมืองเขมร ถ้าการเกิดเป็นประการใด ให้บอกเข้าไป ณ กรุงเทพฯ โดยเร็ว ถึงการรบพุ่งกับญวน ก็จะได้โปรดเกล้าฯ พระราชทานกองทัพบกกองทัพเรือออกมาช่วยให้ทันการ ถ้าบิดาข้าพระพุทธเจ้าถึงอนิจกรรมจริง โปรดให้ข้าพระพุทธเจ้ากับขุนนางมุขมนตรีเขมรจัดแจงเครื่องศพไว้ให้สมควรตามอย่างธรรมเนียมเจ้าแผ่นดินเขมรแต่โบราณมา จะโปรดพระราชทานโกศลองในลองนอกกับเครื่องสำหรับประดับศพออกไปตามเคยโปรดพระราชทานเจ้าต่างประเทศราชผู้ใหญ่ ๆ นั้น เห็นว่า จะไม่ทันแล้ว ยังไม่ทรงทราบว่า จะจัดแจงให้สมควรสักเพียงใด จึงโปรดเกล้าให้ข้าหลวงออกไปคิดปรึกษาการ ข้าหลวงกลับเข้าไปเฝ้า ทรงทราบแล้ว จะโปรดพระราชทานโกศกับเครื่องสำหรับประดับศพออกไปให้ข้าพระพุทธเจ้ากับขุน-
