นางมุขมนตรีเขมรทำทิวคอยรับให้สมควร กับและเครื่องอภิเศษซึ่งพระราชทานออกไปแต่ควรก็มี ให้เอามาจัดแจงปักให้รอบศพ และผ้าไตร ๑๐ สำรับซึ่งโปรดพระราชทานออกไปนั้น ถ้าบิดาข้าพระพุทธเจ้าถึงอนิจกรรมจริง ให้ทำบุญบังสุกุลเมื่อเวลาไข้หนัก ถ้ายังไม่ถึงอนิจกรรม ผ้าไตรนั้นก็ให้ทำบุญสะเดาะเคราะห์นาม แล้วทรงพระเมตตามีพระราชหฤทัยอาลัยพระชนนีเป็นอัยกีข้าพระพุทธเจ้าด้วยชราแล้ว บิดาข้าพระพุทธเจ้าถึงแก่อนิจกรรมก็จะทุกข์โศกอาลัยบุตร โรคชราก็จะกำเริบหนักขึ้น โปรดให้ข้าพระพุทธเจ้าปรนิบัติเล้าโลมให้ดี แล้วให้ข้าหลวงกับข้าพระพุทธเจ้าคิดปรึกษาหารือให้เห็นพร้อมกันจัดแจงการศพมากน้อยเพียงใด จะไว้ศพช้านาน ให้ปรนิบัติบอกเข้ามาโดยเร็ว จะได้ทรงพระราชดำริให้สมควรตามการ ทีหลังนั้นมา พระยาภักดีนายก พระยานรินธิฤทธิ์ ซึ่งคุมเครื่องบรรณาการเข้ามานั้น เชิญศุภอักษร ๒ ฉบับ สารตราพระราชสีหะ ๒ ฉบับ เป็น ๔ ฉบับ ลงวัน ๕ ๓ฯ ๑๒ ค่ำ ปีวอก โทศก กระแสทรงพระราชดำริด้วยความขอเปิดหนังสือฝรั่งฉบับหนึ่ง สำเนาหนังสือพิมพ์ฝรั่งตีเมืองจีนสมุดดำ ๒ เล่ม ไปถึงบิดาข้าพระพุทธเจ้า พระยาภักดีนายก พระยารินธิฤทธิ์ เชิญออกไปถึงเมืองอุดงมีไชย ณ วัน ๕ ๑ฯ ๒ ค่ำ ปีวอก โทศก ความในศุภอักษรนั้นโปรดว่า ได้ทรงทราบความในศุภอักษรที่หลวงศรีเสนานำเข้ามา ได้ทรงทราบการทุกข้อแล้ว ได้โปรดให้ข้าหลวงคุมไพร่ออกไปทำยุ้งฉางใส่ข้าวเปลือกตั้งแต่เมืองปราจีนบุรีเรียงไปถึงเมืองพระตะบอง ในกรุงเทพฯ ก็ได้จัดกองทัพกำปั่นไฟ กำปั่นใบ ปืน กระสุน ดินดำ ไว้พร้อมสรรพ ถ้าญวนยกกองทัพล่วงเข้ามาในเขตเขมร ก็จะได้ให้ยกกองทัพออกไปช่วยให้ทันการ ถ้ารบพุ่งกันแต่ในเขตแดนญวน จะไม่ให้ยกออกไป ด้วยเมืองญวนกับกรุงเทพพระมหานครขาดรบพุ่ง
