ผลผลิตของช่างทอผ้า ซึ่งนายจ้างหามาให้ สินค้าที่เขาได้มาแลกกับสินค้าของเขาเช่นกัน——พลังแรงงาน——ก็ไม่ได้เป็นผลผลิตของเขา เป็นไปได้ว่าไม่มีใครซื้อผ้าของนายจ้างเลย เป็นไปได้ว่าขายไปแล้วอาจไม่พอค่าจ้างเลย เป็นไปได้ว่าขายไปแล้วกำไรงามมากเทียบกับค่าจ้างของช่าง แต่ทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวกับช่างทอผ้า นายทุนซื้อพลังแรงงานของช่างทอผ้าด้วยส่วนแบ่งจากความมั่งคั่งที่เขามีอยู่แล้ว ทุนของเขา ในแบบเดียวกันที่เอาอีกส่วนจากความมั่งคั่งมาซื้อวัตถุดิบ——ด้าย——และเครื่องมือทำงาน——กี่ พอซื้อแล้ว หนึ่งในนั้นมีพลังแรงงานอันจำเป็นเพื่อผลิตผ้า เขาเพียงผลิตด้วยวัตถุดิบกับเครื่องมือทำงานที่เป็นของเขา ส่วนช่างทอผ้าคนดีของเรา เขาเองก็เป็นหนึ่งในเครื่องมือทำงาน และในแง่นี้เขาอยู่ระดับเดียวกับกี่ เขามีส่วนแบ่งในผลผลิต (ผ้า) หรือในราคาของผลผลิต ไม่มากไปกว่าที่กี่มันเองมี
ค่าจ้างฉะนั้นไม่ใช่ส่วนแบ่งที่คนงานมีในสินค้าที่เขาเองผลิต ค่าจ้างเป็นหนึ่งส่วนของสินค้าที่มีอยู่แล้ว ที่นายทุนใช้ซื้อพลังแรงงานการผลิตมาปริมาณหนึ่ง
เหตุฉะนี้ พลังแรงงานเป็นสินค้าซึ่งผู้เป็นเจ้าของ คนงานรับจ้าง ขายให้นายทุน แล้วเขาขายทำไม? ก็เพื่อให้อยู่รอด
ทว่าการดำเนินการของพลังแรงงาน กล่าวคืองานนั้นเอง เป็นการแสดงออกเชิงปฏิบัติของชีวิตของผู้ใช้แรงงานเอง และเขาขายกิจกรรมชีวิตของเขาให้กับคนอื่นเพื่อหาเลี้ยงปัจจัยอันจำเป็นต่อชีวิต กิจกรรมชีวิตของเขาจึงใช่สิ่งใดนอกเสียจากปัจจัยเพื่อหาเลี้ยงการดำรงอยู่ของตัวเขา เขาทำงานเพื่อจะได้ยังคงมีชีวิต เขาไม่ถือว่าแรงงานเองเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขา แต่เป็นการสังเวย
