ชีวิต เป็นสินค้าที่เขาประมูลขายให้คนอื่น ผลิตผลของกิจกรรมของเขาจึงไม่ใช่เป้าหมายของกิจกรรมนั้น ผ้าไหมที่เขาทอ ทองคำที่เขาขุด ราชวังที่เขาสร้าง ไม่ใช่สิ่งที่เขาผลิตให้ตน สิ่งที่เขาผลิตให้ตนคือค่าจ้าง แล้วผ้าไหม ทองคำ ราชวัง ก็คืนสภาพมาให้เขาเป็นเสื้อคลุมผ้าฝ้าย เหรียญทองแดง และห้องเช่าชั้นใต้ดิน กรรมกรผู้ทอผ้า ปั่นด้าย ขุดเหมือง กลึงโลหะ ก่อสร้าง ขุดดิน ขุดหิน แบกอิฐ ฯลฯ——เขามองว่าการทอผ้า ปั่นด้าย ขุดเหมือง กลึงโลหะ ก่อสร้าง ขุดดิน ขุดหิน เป็นการสำแดงของชีวิตไหม ใช่ชีวิตไหม? ตรงกันข้ามเลย ชีวิตของเขาเริ่มเมื่อกิจกรรมเหล่านี้สิ้นสุด บนโต๊ะอาหาร ที่โรงเหล้า บนเตียง กลับกัน งานสิบสองชั่วโมงนี้ สำหรับเขาไม่ได้มีความหมายเป็นการทอผ้า ปั่นด้าย ขุดเหมือง ฯลฯ แต่เป็นแค่รายได้ที่ทำให้เขานั่งลงที่โต๊ะ นั่งลงที่โรงเหล้า และเอนกายลงบนเตียงได้
ถ้าวัตถุประสงค์ของหนอนไหมในการปั่นด้ายคือการยืดอายุระยะหนอน ก็คงเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของคนงานรับจ้าง พลังแรงงานไม่ได้เป็นสินค้า (ผลิตภัณฑ์) มาตลอด แรงงานก็ไม่ได้เป็นแรงงานรับจ้าง หรือแรงงานอิสระ มาตลอด ทาสไม่ได้ขายพลังแรงงานให้นายทาส ไม่ต่างจากวัวควายที่ไม่ได้ขายแรงทำงานให้ชาวนา ทาสและพลังแรงงานของเขาถูกขายให้นายทาสอย่างเบ็ดเสร็จ เขาเป็นสินค้าที่สามารถขายไปขายมาระหว่างนายทาสแต่ละคน ตัวเขาเองเป็นสินค้า แต่พลังแรงงานไม่ใช่สินค้าของเขา ข้าที่ดินขาย[1]เพียง
- ↑ “ขาย” ไม่ได้ตรงตัวเท่าไหร่ เพราะความเป็นข้าที่ดินโดยบริสุทธิ์ไม่มีความสัมพันธ์ซื้อขายระหว่างข้าที่ดินกับเจ้าที่ดิน แต่คนแรกจะส่งส่วยคนหลังในรูปของแรงงานและสิ่งของ ชัดเจนว่าตรงนี้มาคส์ใช้คำว่า “ขาย” ในความหมายทั่วไป คือการแปลกแยก——ผู้แปล
