เยอรมนีตะวันออกเฉียงเหนือถ้าไม่ผลิตน้ำตาลบีทหรือกลั่นเหล้ามันฝรั่งก็ทำทั้งสองอย่าง ไม่แปลกใจว่าผลผลิตพวกนี้กำลังท่วมโลก ไม่ได้พูดเล่น
นโยบายแบบนี้ ไม่ว่าในสถานการณ์ใดก็พินาศ ยิ่งพังสองเท่าในประเทศที่อุตสาหกรรมยังยืนอยู่ได้ในตลาดที่เป็นกลางด้วยแรงงานราคาถูกเท่านั้น ค่าจ้างในเยอรมนีที่อย่างดีที่สุดถูกกดไว้เฉียดจุดอดตายเพราะมีประชากรเหลือเฟือ (ซึ่งเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แม้มีการย้ายถิ่นออกก็ตาม) อย่างไรเสียต้องขึ้นตามสินค้าจำเป็นที่แพงขึ้นเพราะการคุ้มครอง อุตสาหกรรมเยอรมันก็จะไม่สามารถชดเชยราคาสินค้าที่ย่อยยับด้วยการลดค่าจ้างจากปกติได้อีกต่อไป จากที่ทำอยู่บ่อยเกินแล้ว และจะถูกขับออกจากตลาด ในประเทศเยอรมนี การคุ้มครองกำลังเฉือนคอห่านที่วางไข่ทองคำ
ฝรั่งเศสก็ได้รับผลกระทบจากการคุ้มครอง ที่ซึ่งระบบนั้นแทบจะกลายเป็นส่วนที่ขาดไม่ได้ของชีวิตของชาติ จากที่ครองอยู่นานถึงสองร้อยปีโดยไร้แรงต้าน แต่วันนับวันยิ่งกลายเป็นอุปสรรค การเปลี่ยนแปลงวิธีการผลิตจำเป็นต้องเกิดอย่างต่อเนื่อง แต่การคุ้มครองมาขวางคลอง เดี๋ยวนี้ฐานของผ้ากำมะหยี่ไหมทำด้วยด้ายฝ้ายละเอียด ถ้าไม่จ่ายภาษีคุ้มครอง ผู้ผลิตฝรั่งเศสก็ต้องทนถูกระบบราชการรังแกไม่รู้จบ ไม่คุ้มเลยเทียบกับการยกเว้นภาษีจากการนำเข้าชั่วคราวที่จะได้คืนมา อุตสาหกรรมกำมะหยี่จึงย้ายฐานจากลียงไปเครเฟ็ลท์ เพราะการคุ้มครองทางภาษีของด้ายฝ้ายละเอียดที่นั่นค่อนข้างต่ำกว่า ดังที่กล่าวไว้ สินค้าส่งออกของฝรั่งเศสส่วนใหญ่เป็นสินค้าฟุ่มเฟือย ซึ่งยังไม่มีใครมีรสนิยมเหนือกว่า ทว่าผู้บริโภคหลักของสินค้านั้น สมัยนี้ ทั่วทั้งโลก เป็นนายทุนหน้าใหม่ ผู้ไร้การศึกษา
