โรงงาน อังกฤษจะกลายเป็นมหานครอุตสาหกรรม และยุโรปที่เหลือจะกลายเป็นเขตเกษตรกรรมของเรา”
ระหว่างที่คุยโวกับคนงาน พ่อค้ารายย่อยก็ถามแทรกเข้ามาว่า:
“ถ้าเราเลิกกฎหมายข้าวไป เกษตรกรรมพังพินาศแน่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้บังคับให้ต่างชาติทิ้งโรงงานตัวเองแล้วหันมาซื้อของเราเสียหน่อย แล้วอะไรจะตามมา? เราจะเสียลูกค้าในประเทศไป ตลาดในประเทศก็จะพัง”
นายโรงงานหันหลังให้คนงานแล้วตอบกลับนายห้างว่า:
“เรื่องนั้นให้เราจัดการเอง! พอเราเลิกภาษีนำเข้าข้าวแล้ว เราก็จะนำเข้าข้าวต่างประเทศราคาถูก จากนั้นเราจะลดค่าจ้าง พร้อมกับที่ค่าจ้างในประเทศที่เราซื้อข้าวเขามากำลังขึ้น ดังนั้นนอกจากประโยชน์ที่เราได้รับอยู่แล้ว เรายังจะได้ค่าจ้างที่ถูกลง และด้วยความได้เปรียบเหล่านี้ ก็จะบังคับให้แผ่นดินใหญ่ต้องซื้อของจากเราได้อย่างง่ายดาย”
ทันใดนั้นเกษตรกรและคนงานสวนก็ร่วมวงสนทนา:
“แล้วเราล่ะ เราจะกลายเป็นอะไร? จะให้เราช่วยผ่านโทษประหารเกษตรกรรม แล้วเราจะเอาอะไรกิน? จะให้เราปล่อยให้ผืนดินถูกพรากไปจากเราเหรอ?”
แทนที่จะให้คำตอบ สันนิบาตต่อต้านกฎหมายข้าวพอใจกับการจัดประกวดความเรียงชิงรางวัลสามรางวัล หัวข้อเกี่ยวกับอิทธิพลของการเลิกกฎหมายข้าวที่จะเป็นประโยชน์แก่เกษตรกรรมอังกฤษ
ผู้ชนะได้รับรางวัลประกอบด้วยนายโฮป นายมอร์ส และนายเกร็ก ส่วนความเรียงของทั้งสามคนได้ถูกนำไปหว่านทั่วเขตเกษตรกรรม