ผู้ชนะคนแรกตั้งเป้าไว้ว่าจะพิสูจน์ว่าการเลิกกฎหมายข้าวจะไม่ส่งผลเสียกับคนเช่าที่ทำสวนและลูกจ้างทำสวน จะมีแต่เจ้าที่ดินเท่านั้นที่จะได้รับผลเสีย
“เกษตรกรผู้เช่าชาวอังกฤษ” เขากล่าว “ไม่จำเป็นต้องกลัวการเลิกกฎหมายเลย เพราะไม่มีประเทศไหนปลูกข้าวได้ถูกเท่าอังกฤษแล้ว ถึงแม้ราคาข้าวจะตก ท่านก็ไม่ได้เสียหายอะไร เพราะจะส่งผลต่อค่าเช่าเท่านั้น โดยจะลกลง ขณะที่กำไรของทุนและค่าจ้างของแรงงานจะอยู่คงที่”
ผู้ชนะคนที่สอง นายมอร์ส ยืนยันตรงกันข้าม ว่าราคาของข้าวจะสูงขึ้นหลังจากเลิกกฎหมาย เขาตรากตรำพิสูจน์ว่าการคุ้มครองทางภาษีไม่เคยทำให้ราคาของข้าวอยู่ในจุดที่คุ้มค่า
เขาสนับสนุนข้ออ้างโดยหยิบข้อเท็จจริงว่า เวลาใดที่ข้าวต่างประเทศถูกนำเข้ามา ราคาข้าวในอังกฤษจะสูงขึ้นค่อนข้างมาก และเมื่อไม่มีการนำเข้าข้าวเลย ราคาก็จะตกลงไปมาก ผู้ชนะรางวัลท่านนี้ลืมไปว่าราคามันไม่ได้สูงเพราะการนำเข้า แต่เพราะราคามันสูงคนถึงได้นำเข้า ตรงข้ามกับเพื่อนผู้ชนะรางวัลโดยสิ้นเชิง เขาอ้างว่าราคาข้าวที่สูงขึ้นจะเป็นกำไรแก่ทั้งเกษตรกรเช่าสวนและคนงานสวน แต่จะไม่เป็นผลดีต่อเจ้าที่ดิน
ผู้ชนะคนที่สาม นายเกร็ก เขาเป็นเจ้าของโรงงานรายใหญ่ และเขียนถึงเกษตรกรผู้เช่ารายใหญ่ เขาไม่มีหน้าเขียนอะไรไร้สาระแบบนั้น แต่เขียนเป็นประสาวิทยาศาสตร์กว่า เขายอมรับว่ากฎหมายข้าวสามารถทำให้ค่าเช่าแพงขึ้นได้ด้วยการขึ้นราคาข้าวเท่านั้น และจะขึ้นราคาข้าวได้ผ่านการดึงดูดการลงทุนในที่ดินด้อยคุณภาพเท่านั้น โดยอธิบายได้อย่างเรียบง่ายว่า
