ดังกล่าวมาในมาตรา ๒ เปนภาษาสยามอย่างเดียว ฤๅถ้าชายหญิงคู่นั้นจะต้องการให้มีคำแปล ให้เขียนเปนภาษาไทยกับภาษาอังกฤษให้ถูกต้องกันในความหมายแลความประสงค์ทั้งสองภาษา ให้มีศุภมาศวันปีที่แต่งงานกัน มีชื่อ อายุ แลที่เกิดของชายแลหญิงนั้นทั้งสองฝ่าย ถ้าเจ้าพนักงานที่กล่าวมาแล้วนี้จะขอให้ส่งหลักฐานอันใดซึ่งจะได้เปนพยานยืนยันความที่กล่าวไว้ให้เปนที่พอใจ ก็ต้องให้มีมาแสดงด้วยเหมือนกัน แลคำปฏิญญาณเช่นนี้ให้ทำเปนสองฉบับ ลงชื่อเจ้าพนักงานที่กล่าวมาแล้ว ลงชื่อชายหญิงทั้งคู่ ลงชื่อพยานทั้งหลาย กับทั้งในที่สุด ลงชื่อบิดามารดาของชายแลหญิงทั้งสองฝ่ายฤๅแตฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งซึ่งอยู่ในที่นั้นด้วยทุกฉบับ ต้นฉบับคำปฏิญญาณนี้ให้เก็บรักษาแลจดบาญชีไว้ในห้องเก็บหนังสือของกระทรวงที่ทำการนั้นฉบับหนึ่ง อีกฉบับหนึ่งให้เก็บรักษาแลจดบาญชีไว้ในห้องเก็บหนังสือกระทรวงว่าการต่างประเทศ
มาตรา๔ถ้าผู้หนึ่งผู้ใดต้องการแลขอสำเนาคำปฏิญญาณดังกล่าวมาในมาตรา ๓ แตโดยสังเขปฤๅโดยเต็มความบริบูรณ์ก็ดี ให้คัดสำเนาแลลงชื่อเจ้าพนักงานให้เปนสำคัญว่าคัดถูกต้องกับต้นฉบับ ว่าเรียกค่าธรรมเนียมที่คัดสังเขปฤๅสำเนานั้น ภาษาไทยฉบับละ ๔ บาท ภาษาอังกฤษฉบับละ ๔ บาท
ประกาศมาณวันที่ ๙ มกราคม รัตนโกสินทรศก ๑๑๖ เปนวันที่ ๑๐๖๕๒ ในรัชกาลปัตยุบันนี้
