ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Prachum Kotmai Ratchakan Thi Nueng 2482 (1).djvu/343

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๒๙
ภญาน

เฝ้าพระบาทสมเดจ์บรมนารถบรมบพิตรพระพุทธิเจ้าอยู่หัว จึ่ง
มีพระราชโองการมาณะพระ[1] บันทูลสุรสิงหนาทดำหรัดแก่
ผู้พิภากษาสุภากระลาการทุกกระทรวงถบวงการว่า เมื่อ
กระลาการจะเผชิญพญาณไซ้ ให้กระลาการประกาศจำเภาะ
หน้าพญาณว่า สมเดจ์พระกุกกุสนธ พระโกนาคม
พระกัษษป ทังสามพระองคนี้ ได้ตรัสแก่พระสรรพัตัญาญาณ
แล้วเสดจ์เข้าสู่พระบรินฤพานไปเปนลำดับ แลสมเดจ์
พระศรีสากยมุนีโคดมบรมครูเจ้าแห่งเราทรงส้างพระสมภาร
บาระมี ๔ อสงไขยแสนมหากัลป บำเพญพุทธบริจาคทัง ๕
พระบาระมี ๓๐ ทัศ จึ่งได้ตรัสเปนสมเดจพระพุทธิเจ้าในพระรัตน
บันลังก์ควงไม้ทุมราชพระมหาโพธิ โปรดจัตุบรรพสัตวทัง ๔ คือ
พระภิกษุ ภิกษุนี อุบาสก อุบาสีกา ให้ลุะพระอรหัตปฏิสัมภิทา
ญาณครบกำหนดพุทธเวไนย ภอพระชนมายุศมท่วน ๘๐ พระ
พรรษา ก็เสดจ์เข้าสู่พระอมัตมหานครนฤพาน ทรงพระมหา
กรรุณาพระราชทานพระบวรพุทธสาศนาไว้ ๕๐๐๐ พระพรรษา
แลพระไตรยปิฎกธรรม ๘ หมื่น ๔ พันพระธรรมขันธ กับทังพระ
ปฏิมากรเจดีย ฉลองพระองคไว้เปนที่ไหว้ที่สการะบูชาแก่
เทพยุดามานุษยทังปวง แลปางนี้ฃอเทพยุดาเจ้าทังหลาย
คือ พระอินท พระพรหม พระยมราช แลท้าวจาตุโลกบาล
พระจันท พระอาทิตย์ ภูมอารักษอากาศเทพยุดาผู้รักษา
พระพุทธสาศนา แลเทพยุดาอันรักษาซึ่งขอบขันธเสมาแล

  1. ก: คำว่า พระ ไม่มี
ม.ธ.ก.