ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Prachum Kotmai Ratchakan Thi Nueng 2482 (1).djvu/345

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๓๑
ภญาน

ขึ้นวางเหนือแผ่นเหลกแดง แล้วเอาเหลกแดงตรึงศีศะ
ตรึงเท้าไว้แล้วเอาขวานผ่าอกตัดตีนสีนมือเสีย ซึ่งหมีได้ยินว่า
ได้ยินนั้น นายนิริยบาลเอากายขึ้นวางเหนือแผ่นเหลกแดง แล้ว
เอาหอกอันใหญ่แทงหูขวาตะหลอดหูซ้ายแทงหูซ้ายตะหลอด
หูขวา ซึ่งหมีได้เหนว่าได้เหนนั้น นายนิริยบาลเอากายขึ้นวาง
เหนือแผ่นเหลกแดง เอาฃอเกี่ยวตา
  • ซ้าย
  • ขวา
คร่าออกมา แลคน
ผู้หาความสัจหมีได้นั้นกลัวไภย แล่นลงไปยังขุมคูธนรกอันเตม
ไปด้วยลามกอาจมเดือดพล่านว่ายอยู่ มีตัวอันลลายไปแล้ว
เกิดขึ้นมาเสวยทุกขเวทนาอีกเล่า ครั้นจุติจากนรกแล้ว
จักเกิดเปนสุนักขเรื้อนเปนสัตวเดือนกิ้งกื ถ้าเกิดเปนมนุษ
จะเปนง่อยเปลี้ยแต่ในครรภ์ แลตานั้นบอดหูนั้นหนวก เปนคน
เตี้ยค่อมบ้าใบ้แต่กำเนิด เกิดวิบัดิสรรพต่าง ๆ แลไภยอันตราย
ซึ่งกล่าวมาทังนี้ จงได้แก่พญาณอันหาความสัจมิได้นั้น
ถ้าแลผู้เปนสักขิพญาณกล่าวแต่ตามสัจตามจริงไซ้ แล
เกิดมาในภพใด ๆ ถ้าเปนบุรุษ จะบริสุทธไปด้วยรูปโฉมพรรณ
สัณฐานอันประเสริฐ บังเกิดเปนนักปรากอปรด้วยปรีชาชาญ
ถ้าเปนสัตรีจะมีพรรณสัณฐานอันไพบูรรณ แลผลแห่งตน
อันมีความสัจนั้น ไปในอะนาคต จะทรงพระไตรยปิฎกธรรมอัน
เปนที่จะยกเอตะทักคะในพระพุทธสาศนา สมเดจ์พระศรี
อาริยเมตไตรยเจ้าอันจะมาตรัสในภายภาคหน้า แลจะบ่ายหน้า
เข้ายังพระอมัตะมหานครนฤพานนั้นแล
ม.ธ.ก.