หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๓๔
ภญาน
| เดก ๗ เข้า | ๑ | หมอยาหมีได้เรียนคำภีรแพท | ๑ | |||||||||
| เถ้า ๗๐ | ๑ | ช่างเกือก | ๑ | |||||||||
| คนมักเสียดส่อท่าน | ๑ | คนปะมง | ๑ | |||||||||
| คนเต้นรำฃอทานเลิ้ยงชีวิตร | ๑ | คนนักเลงเล่นเบี้ยบ่อน | ๑ | |||||||||
| คนขับฃอทานท่าน | ๑ | คนเปนโจร | ๑ | |||||||||
| คนโทโสมาก | ๑ | |||||||||||
| คนเปนเพชฆาฎ | ๑ | |||||||||||
| คน ๓๓ จำพวกนี้ อย่าให้ฟังเอาเปนพญาณ ถ้าโจท จำเลย ยอมให้สืบ ฟังเอาเปนพญาณได้ |
| 1 |
|---|
| ๑อันว่าลักษณพญาณนั้นมีสามจำพวก คือว่า[วซ 1]ทิพ อุดร อุตริ พญาณ ๑ อันว่าทิพพญาณนั้น คือ พระภิกษุทรงธรร[วซ 2] พราหมณาจารยอันอยู่แก่ศีลแลพรศกรรม แลนักปราช  ราชบัณฑิตยอันอยู่แก่ธรรม แลขุนนางผู้มีบันดาศักดิ์ดำรงราช
|
| 2 |
| ๒อุดรพญาณนั้น คือ นายหัวพันหว[วซ 3] ปากภูดาษทำมรงจ่าเสมียรนักการพ่อค้าแม่ค้าคนทำไร่ไถนาพึงเอาเปนมูลความ |
| 3 |
| ๓อุตริพญาณนั้น คือว่า พี่น้องพ้องพันธุญาติกาตนเอง แลมิตรสหายเพื่อนกินอยู่สมเล คนผู้ยากเปนวนิพกแลคนพญาธิเรื้อนหูหนวกตาบอดอันอยู่รัทยาหาวงษาหมีได้ |
ม.ธ.ก.
