งานแปล:แรงงานรับจ้างและทุน/บทที่ 2

by คาร์ล มาคส์

Chapter 2 WHAT ARE WAGES?

บทที่ 2 อะไรคือค่าจ้าง

If several workmen were to be asked: "How much wages do you get?", one would reply, "I get two shillings a day", and so on. According to the different branches of industry in which they are employed, they would mention different sums of money that they receive from their respective employers for the completion of a certain task; for example, for weaving a yard of linen, or for setting a page of type. Despite the variety of their statements, they would all agree upon one point: that wages are the amount of money which the capitalist pays for a certain period of work or for a certain amount of work.

หากเราถามคนทำงานแต่ละคนว่า: "คุณได้รับค่าจ้างเท่าใด" คนหนึ่งอาจตอบว่า "ฉันได้สองชิลลิงต่อวัน" ฯลฯ และพวกเขาจะตอบด้วยจำนวนเงินที่ได้รับจากนายจ้างของแต่ละคนเพื่อแลกเปลี่ยนกับการทำงานอย่างหนึ่งซึ่งต่างกันไปตามสาขาอุตสาหกรรมที่พวกเขาทำงานอยู่ ตัวอย่างเช่น การทอผ้าลินินได้หนึ่งหลา หรือการเรียงพิมพ์หน้ากระดาษหนึ่งหน้า ถึงแม้คำพูดของแต่ละคนจะแตกต่างกันไป แต่พวกเขาจะเห็นตรงกันในข้อหนึ่ง: ว่าค่าจ้างคือจำนวนเงินซึ่งนายทุนจ่ายเพื่อแลกกับงานช่วงเวลาหนึ่งหรือปริมาณหนึ่ง

Consequently, it appears that the capitalist buys their labor with money, and that for money they sell him their labor. But this is merely an illusion. What they actually sell to the capitalist for money is their labor-power. This labor-power the capitalist buys for a day, a week, a month, etc. And after he has bought it, he uses it up by letting the worker labor during the stipulated time. With the same amount of money with which the capitalist has bought their labor-power (for example, with two shillings) he could have bought a certain amount of sugar or of any other commodity. The two shillings with which he bought 20 pounds of sugar is the price of the 20 pounds of sugar. The two shillings with which he bought 12 hours' use of labor-power, is the price of 12 hours' labor. Labor-power, then, is a commodity, no more, no less so than is the sugar. The first is measured by the clock, the other by the scales.

ด้วยเหตุนั้น จึงดูเหมือนกับว่านายทุนซื้อแรงงานของพวกเขาด้วยเงินจำนวนหนึ่ง และพวกเขาก็ขายแรงงานของพวกเขาให้กับนายทุนแลกกับเงินจำนวนหนึ่ง แต่ว่านี่เป็นเพียงภาพลวงตา สิ่งที่พวกเขาขายให้กับนายทุนเพื่อแลกกับเงินนั้นจริง ๆ แล้วคือพลังแรงงานของพวกเขา ซึ่งพลังแรงงานนี้เองที่นายทุนซื้อในปริมาณหนึ่งวัน หนึ่งสัปดาห์ หนึ่งเดือน ฯลฯ และหลังจากที่เขาซื้อไปแล้ว เขานำมันมาใช้ด้วยการปล่อยให้คนทำงานใช้แรงงานภายในระยะเวลาที่ได้ตกลงไว้ ด้วยเงินจำนวนเดียวกันนี้ที่นายทุนได้ซื้อพลังแรงงานของพวกเขา (เช่น ซื้อในราคาสองชิลลิง) เขาสามารถซื้อน้ำตาลหรือโภคภัณฑ์อื่น ๆ ในจำนวนหนึ่งได้ เงินจำนวนสองชิลลิงที่เขาใช้ซื้อน้ำตาลหนัก 20 ปอนด์คือราคาของปริมาณน้ำตาลที่มีน้ำหนัก 20 ปอนด์ เงินจำนวนสองชิลลิงที่เขาใช้ซื้อพลังแรงงานมาใช้ภายในระยะเวลา 12 ชั่วโมงคือราคาของแรงงาน 12 ชั่วโมง พลังแรงงานนั้นจึงเป็นโภคภัณฑ์ชนิดหนึ่งไม่มากหรือน้อยไปกว่าที่น้ำตาลเป็นโภคภัณฑ์ โดยสิ่งแรกใช้นาฬิกาในการวัด สิ่งหลังใช้ที่ชั่งน้ำหนักในการวัด

Their commodity, labor-power, the workers exchange for the commodity of the capitalist, for money, and, moreover, this exchange takes place at a certain ratio. So much money for so long a use of labor-power. For 12 hours' weaving, two shillings. And these two shillings, do they not represent all the other commodities which I can buy for two shillings? Therefore, actually, the worker has exchanged his commodity, labor-power, for commodities of all kinds, and, moreover, at a certain ratio. By giving him two shillings, the capitalist has given him so much meat, so much clothing, so much wood, light, etc., in exchange for his day's work. The two shillings therefore express the relation in which labor-power is exchanged for other commodities, the exchange-value of labor-power.

โภคภัณฑ์ของพวกเขา พลังแรงงาน เหล่าคนทำงานแลกเปลี่ยนสิ่งนี้กับโภคภัณฑ์ของนายทุน นั่นก็คือเงิน และมากไปกว่านั้น การแลกเปลี่ยนนี้เกิดขึ้นในอัตราส่วนหนึ่ง จำนวนเงินเท่าหนึ่งต่อการใช้งานพลังแรงงานนานเท่าหนึ่ง สองชิลลิงต่อการทอผ้านาน 12 ชั่วโมง จำนวนเงินสองชิลลิงนี้เป็นตัวแทนของโภคภัณฑ์ชนิดอื่นทุกชนิดในปริมาณที่ผมสามารถซื้อได้ด้วยเงินสองชิลลิงใช่หรือไม่ ดังนั้นความจริงแล้ว คนทำงานแลกเปลี่ยนโภคภัณฑ์ของเขา นั่นคือพลังแรงงาน กับโภคภัณฑ์ชนิดอื่นทุกชนิด และมากไปกว่านั้นเขาแลกเปลี่ยนในอัตราส่วนหนึ่ง การที่นายทุนให้เงินสองชิลลิงกับเขา หมายความว่าเขาได้รับเนื้อสัตว์ เสื้อผ้า ไม้ แสงไฟ ฯลฯ ในปริมาณเท่ากันเพื่อแลกกับงานของเขาจำนวนหนึ่งวัน เงินจำนวนสองชิลลิงนี้จึงเป็นสิ่งที่แสดงถึงความสัมพันธ์ของการแลกเปลี่ยนระหว่างพลังแรงงานกับโภคภัณฑ์ชนิดอื่น ๆ นั่นคือมูลค่าแลกเปลี่ยนของพลังแรงงาน

The exchange value of a commodity estimated in money is called its price. Wages therefore are only a special name for the price of labor-power, and are usually called the price of labor; it is the special name for the price of this peculiar commodity. which has no other repository than human flesh and blood.

มูลค่าแลกเปลี่ยนของโภคภัณฑ์ชิ้นหนึ่งซึ่งถูกประมาณค่าเป็นจำนวนเงินคือสิ่งที่เรียกว่าราคาของมัน ค่าจ้างนั้นจึงเป็นเพียงชื่อพิเศษที่เอาไว้เรียกราคาของพลังแรงงาน และมักถูกเรียกว่าราคาของแรงงาน มันเป็นชื่อพิเศษของราคาของโภคภัณฑ์อันแปลกประหลาดชนิดนี้ ซึ่งไม่ถูกเก็บไว้ที่อื่นใดนอกเหนือจากโลหิตและเนื้อหนังของมนุษย์

Let us take any worker; for example, a weaver. The capitalist supplies him with the loom and yarn. The weaver applies himself to work, and the yarn is turned into cloth. The capitalist takes possession of the cloth and sells it for 20 shillings, for example. Now are the wages of the weaver a share of the cloth, of the 20 shillings, of the product of the work? By no means. Long before the cloth is sold, perhaps long before it is fully woven, the weaver has received his wages. The capitalist, then, does not pay his wages out of the money which he will obtain from the cloth, but out of money already on hand. Just as little as loom and yarn are the product of the weaver to whom they are supplied by the employer, just so little are the commodities which he receives in exchange for his commodity -- labor-power -- his product. It is possible that the employer found no purchasers at all for the cloth. It is possible that he did not get even the amount of the wages by its sale. It is possible that he sells it very profitably in proportion to the weaver's wages. But all that does not concern the weaver. With a part of his existing wealth, of his capital, the capitalist buys the labor-power of the weaver in exactly the same manner as, with another part of his wealth, he has bought the raw material -- the yarn -- and the instrument of labor -- the loom. After he has made these purchases, and among them belongs the labor-power necessary to the production of the cloth he produces only with raw materials and instruments of labor belonging to him. For our good weaver, too, is one of the instruments of labor, and being in this respect on a par with the loom, he has no more share in the product (the cloth), or in the price of the product, than the loom itself has.

เราลองพิจารณาคนทำงานคนหนึ่ง เช่นคนทอผ้า นายทุนสรรหาเครื่องทอผ้ากับเส้นด้ายมาให้เขา คนทอผ้าเริ่มทำงานแล้วเส้นด้ายก็แปรสภาพเป็นผ้า นายทุนถือความเป็นเจ้าของของผ้าชิ้นนี้แล้วขายมันไปสมมุติว่าในราคา 20 ชิลลิง ทีนี้ค่าจ้างของคนทอผ้านั้นมาจากผ้าชิ้นนั้น จาก 20 ชิลลิงที่ได้มา หรือมาจากผลผลิตของงานนั้นหรือไม่ คำตอบคือไม่เลย นานก่อนที่ผ้าชิ้นนั้นจะถูกขายเสียอีก หรือบางทีอาจแม้แต่ก่อนที่ผ้าชิ้นนั้นจะถูกทอขึ้นมา คนทอผ้าได้ค่าจ้างของเขาไปแล้ว นายทุนจึงไม่ได้จ่ายค่าจ้างด้วยเงินที่เขาได้รับจากการขายผ้าชิ้นนั้น แต่จ่ายด้วยจำนวนเงินที่มีอยู่ในมือเขาก่อนแล้ว เครื่องทอผ้าและเส้นด้ายนั้นไม่ได้เป็นผลผลิตของคนทอผ้าแต่เป็นสิ่งที่นายจ้างสนับสนุนให้ เช่นเดียวกัน โภคภัณฑ์ที่เขาได้กลับมาจากการแลกเปลี่ยนกับโภคภัณฑ์ของเขา พลังแรงงานของเขา ไม่ใช่ผลผลิตของเขา อาจไม่เจอคนซื้อผ้าจากนายจ้างเลยก็ได้ อาจได้เงินจากการขายไปไม่พอจ่ายค่าจ้างเลยก็ได้ อาจขายไปแล้วได้กำไรสูงมากเมื่อเทียบกับค่าจ้างของคนทอผ้าก็ได้ แต่สิ่งเหล่านี้คนทอผ้าไม่สนใจเลย นายทุนซื้อพลังแรงงานของคนทอผ้าด้วยความมั่งคั่งซึ่งเขามีอยู่แล้ว นั่นคือทุนของเขา ในทางเดียวกันกับที่เขาซื้อวัตถุดิบอื่น ๆ เช่นเส้นด้ายและเครื่องทอผ้าที่เป็นอุปกรณ์ในการใช้แรงงานด้วยความมั่งคั่งอีกส่วนของเขา หลังจากที่เขาซื้อสิ่งเหล่านี้มา ซึ่งรวมถึงพลังแรงงานที่จำเป็นต่อการผลิตผ้าชิ้นนั้น เขาผลิตด้วยวัตถุดิบและเครื่องมือใช้แรงงานซึ่งเป็นของเขาเท่านั้น เพราะคนทอผ้าของเราคนนี้ก็เป็นเพียงเครื่องมือใช้แรงงานชิ้นหนึ่ง และในที่นี้อยู่ในระดับเดียวกันกับเครื่องจักรทอผ้า เขามีหุ้นส่วนในผลผลิต (ผ้าชิ้นดังกล่าว) หรือในราคาของผลผลิต พอ ๆ กับที่เครื่องจักรทอผ้ามี

Wages, therefore, are not a share of the worker in the commodities produced by himself. Wages are that part of already existing commodities with which the capitalist buys a certain amount of productive labor-power.

ดังนั้นค่าจ้างจึงไม่ได้เป็นหุ้นส่วนของคนทำงานในโภคภัณฑ์ที่เขาผลิตเอง ค่าจ้างเป็นส่วนหนึ่งของโภคภัณฑ์ซึ่งมีอยู่ก่อนแล้ว ที่นายทุนใช้เพื่อซื้อพลังแรงงานในการผลิตในปริมาณหนึ่ง

Consequently, labor-power is a commodity which its possessor, the wage-worker, sells to the capitalist. Why does he sell it? It is in order to live.

ด้วยเหตุนั้น พลังแรงงานเป็นโภคภัณฑ์ซึ่งเจ้าของของมัน คนทำงานรับจ้าง ขายให้กับนายทุน แล้วเขาขายไปทำไมหรือ ก็เพื่อมีชีวิตรอด

But the putting of labor-power into action -- i.e., the work -- is the active expression of the laborer's own life. And this life activity he sells to another person in order to secure the necessary means of life. His life-activity, therefore, is but a means of securing his own existence. He works that he may keep alive. He does not count the labor itself as a part of his life; it is rather a sacrifice of his life. It is a commodity that he has auctioned off to another. The product of his activity, therefore, is not the aim of his activity. What he produces for himself is not the silk that he weaves, not the gold that he draws up the mining shaft, not the palace that he builds. What he produces for himself is wages ; and the silk, the gold, and the palace are resolved for him into a certain quantity of necessaries of life, perhaps into a cotton jacket, into copper coins, and into a basement dwelling. And the laborer who for 12 hours long, weaves, spins, bores, turns, builds, shovels, breaks stone, carries hods, and so on -- is this 12 hours' weaving, spinning, boring, turning, building, shovelling, stone-breaking, regarded by him as a manifestation of life, as life? Quite the contrary. Life for him begins where this activity ceases, at the table, at the tavern, in bed. The 12 hours' work, on the other hand, has no meaning for him as weaving, spinning, boring, and so on, but only as earnings, which enable him to sit down at a table, to take his seat in the tavern, and to lie down in a bed. If the silk-worm's object in spinning were to prolong its existence as caterpillar, it would be a perfect example of a wage-worker.

แต่การนำพลังแรงงานมาใช้ นั่นคือการทำงาน เป็นการแสดงออกในทางปฏิบัติของชีวิตของคนใช้แรงงานเอง และกิจกรรมของชีวิตอันนี้เป็นสิ่งที่เขาขายให้กับบุคคลอื่นเพื่อให้ได้มาซึ่งปัจจัยที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิต กิจกรรมชีวิตของเขานั้นจึงเป็นเพียงแต่การหาให้ได้มาซึ่งการดำรงอยู่ของเขา เขาทำงานเพื่อเอาชีวิตรอด เขาไม่นับว่าแรงงานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขา แต่เป็นการสังเวยชีวิตของเขา และเป็นโภคภัณฑ์ที่เขาประมูลขายให้คนอื่น ผลผลิตของกิจกรรมของเขานั้นจึงไม่ได้เป็นเป้าหมายของกิจกรรมของเขา สิ่งที่เขาผลิตให้กับตัวเองไม่ใช่ไหมที่เขาทอ ไม่ใช่แร่ทองที่เขาขุดขึ้นมาจากในเหมือง และไม่ใช่วังที่เขาสร้าง สิ่งที่เขาผลิตให้กับตัวเองคือค่าจ้าง ส่วนไหม ทอง และวังนั้นถูกกำหนดมาให้เขาในจำนวนหนึ่งซึ่งจำเป็นต่อการใช้ชีวิต เช่นแจ็คเก็ตผ้าฝ้าย เหรียญทองแดง และห้องใต้ดินไว้อยู่อาศัย แล้วกรรมกรซึ่งทอผ้า ปั่นด้าย ขุดเหมือง กลึงโลหะ ก่อสร้าง ขุดดิน ขุดหิน แบกอิฐ และอื่น ๆ เป็นเวลา 12 ชั่วโมง การทอผ้า ปั่นด้าย ขุดเหมือง กลึงโลหะ ก่อสร้าง ขุดดิน ขุดหิน แบกอิฐ และอื่น ๆ เป็นเวลา 12 ชั่วโมงนี้เขาถือว่ามันเป็นการสำแดงของชีวิต เป็นชีวิตหรือไม่ ตรงกันข้ามเลย สำหรับเขา ชีวิตเริ่มขึ้นเมื่อกิจกรรมเหล่านี้ยุติไป ที่โต๊ะ ที่โรงเหล้า หรือบนเตียง ในทางกลับกัน การทำงาน 12 ชั่วโมงนี้ไม่ได้มีความหมายสำหรับเขาเป็นการทอผ้า ปั่นด้าย ขุดเหมือง กลึงโลหะ ก่อสร้าง ขุดดิน ขุดหิน แบกอิฐ และอื่น ๆ แต่เป็นเพียงรายได้ ซึ่งทำให้เขาสามารถนั่งลงที่โต๊ะ นั่งลงที่โรงเหล้า และนอนลงบนเตียงได้ หากจุดมุ่งหมายของหนอนไหมซึ่งถูกปั่นนั้นคือการมีชีวิตอยู่รอดให้นานต่อไปเป็นหนอนตัวหนึ่ง หนอนตัวนี้คงเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของคนทำงานรับจ้างคนหนึ่ง

Labor-power was not always a commodity (merchandise). Labor was not always wage-labor, i.e., free labor. The slave did not sell his labor-power to the slave-owner, any more than the ox sells his labor to the farmer. The slave, together with his labor-power, was sold to his owner once for all. He is a commodity that can pass from the hand of one owner to that of another. He himself is a commodity, but his labor-power is not his commodity. The serf sells[1] only a portion of his labor-power. It is not he who receives wages from the owner of the land; it is rather the owner of the land who receives a tribute from him. The serf belongs to the soil, and to the lord of the soil he brings its fruit. The free laborer , on the other hand, sells his very self, and that by fractions. He auctions off eight, 10, 12, 15 hours of his life, one day like the next, to the highest bidder, to the owner of raw materials, tools, and the means of life -- i.e., to the capitalist. The laborer belongs neither to an owner nor to the soil, but eight, 10, 12, 15 hours of his daily life belong to whomsoever buys them. The worker leaves the capitalist, to whom he has sold himself, as often as he chooses, and the capitalist discharges him as often as he sees fit, as soon as he no longer gets any use, or not the required use, out of him. But the worker, whose only source of income is the sale of his labor-power, cannot leave the whole class of buyers, i.e., the capitalist class , unless he gives up his own existence. He does not belong to this or that capitalist, but to the capitalist class ; and it is for him to find his man -- i.e., to find a buyer in this capitalist class.

พลังแรงงานไม่ได้เป็นโภคภัณฑ์ (หรือสินค้า) เสมอไป แรงงานไม่ได้เป็นแรงงานรับจ้างหรือแรงงานอิสระมาตลอด ทาสไม่ได้ขายพลังแรงงานของเขาให้กับเจ้าของทาส เช่นเดียวกับที่วัวไม่ได้ขายแรงงานของมันให้กับชาวนา ทาสและพลังแรงงานของเขาถูกขายให้กับเจ้าของของเขาในครั้งเดียว เขาเป็นโภคภัณฑ์ซึ่งสามารถถูกส่งต่อจากมือของเจ้าของคนหนึ่งไปหาอีกคนหนึ่ง ตัวเขาเองเป็นโภคภัณฑ์ชิ้นหนึ่ง แต่พลังแรงงานของเขาไม่ได้เป็นโภคภัณฑ์ของเขา ข้าที่ดินขาย[1]พลังแรงงานส่วนหนึ่งของเขา เขาไม่ได้รับค่าจ้างจากเจ้าของที่ดิน แต่เป็นเจ้าของที่ดินซึ่งได้รับส่วยจากเขาแทน ข้าที่ดินเป็นของที่ดิน และเจ้าของที่ดินได้รับผลผลิตของที่ดินจากข้าที่ดิน ในส่วนของผู้ใช้แรงงานซึ่งเป็นอิสระนั้น เขาขายตัวของเขาเอง โดยขายไปเป็นเศษส่วน เขาประมูลขายเวลาแปด 10 12 15 ชั่วโมงของชีวิตเขาวันต่อวันให้กับผู้ที่เสนอราคาสูงสุด ให้กับผู้ที่เป็นเจ้าของวัตถุดิบ อุปกรณ์ และปัจจัยการดำรงชีพ นั่นคือนายทุน กรรมกรไม่ได้เป็นของใครและไม่ได้เป็นของดินที่ไหน แต่เวลาแปด 10 12 15 ชั่วโมงของชีวิตเขาวันต่อวันเป็นของใครก็ตามที่ซื้อมันไป คนทำงานลาจากนายทุนซึ่งเป็นคนที่เขาขายตัวให้เมื่อใดก็ได้ตามต้องการ และนายทุนสามารถปล่อยตัวเขาเมื่อใดก็ได้ตามที่เห็นสมควร เมื่อใดที่นายทุนไม่ได้ประโยชน์ใช้สอยจากเขาอีกต่อไป หรือไม่ได้ประโยชน์ใช้สอยเท่าที่จำเป็นจากเขา แต่คนทำงานซึ่งมีแหล่งรายได้จากการขายพลังแรงงานของเขาเท่านั้นไม่สามารถทอดทิ้งชนชั้นของผู้ซื้อทั้งหมดได้ นั่นคือชนชั้นนายทุน เว้นแต่ว่าเขายอมแพ้กับชีวิตของเขาแล้ว เขาไม่ได้เป็นของนายทุนคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นของชนชั้นนายทุน และเป็นหน้าที่ของเขาที่ต้องหาคนของเขา นั่นคือการหาผู้ซื้อคนหนึ่งท่ามกลางชนชั้นนายทุน

Before entering more closely upon the relation of capital to wage-labor, we shall present briefly the most general conditions which come into consideration in the determination of wages.

ก่อนเราจะเข้าเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างทุนและแรงงานรับจ้างอย่างละเอียด เราจะเสนอเงื่อนไขทั่วไปที่สุดซึ่งถูกนำมาพิจารณาในกระบวนการกำหนดค่าจ้างอย่างสั้น ๆ

Wages, as we have seen, are the price of a certain commodity, labor-power. Wages, therefore, are determined by the same laws that determine the price of every other commodity. The question then is, How is the price of a commodity determined?

ค่าจ้างอย่างที่เราได้เห็นมาเป็นราคาของโภคภัณฑ์ชนิดหนึ่ง พลังแรงงาน ค่าจ้างนั้นจึงถูกกำหนดโดยกฎเกณฑ์เดียวกันที่กำหนดราคาของโภคภัณฑ์ชนิดอื่นทุกชนิด คำถามจึงเป็น ราคาของโภคภัณฑ์นั้นถูกกำหนดอย่างไร

FOOTNOTE

เชิงอรรถ

1. "Sell" is not a very exact expression, for serfdom in its purity did not involve any relations of buying and selling between serf and the lord of the manor, the tributes of the former to the latter consisting in labor and in kind. It is evident that Marx here uses the word 'sells" in the general sense of alienation. -- Translator.

   "ขาย" ในที่นี้ไม่ได้แสดงความหมายตรงตัว เพราะความเป็นข้าที่ดินในรูปบริสุทธิ์นั้นไม่มีความสัมพันธ์ของการซื้อขายระหว่างข้าที่ดินกับขุนนางเจ้าของที่ดิน แต่ส่งส่วยให้กับขุนนางในรูปของแรงงานและผลผลิต ชัดเจนว่ามาคส์ในที่นี้ใช้คำว่า "ขาย" ในความหมายทั่วไปนั่นคือการทำให้แปลกแยก -- ผู้แปล