งานแปล:แรงงานรับจ้างและทุน/บทที่ 4

by คาร์ล มาคส์

Chapter 4 BY WHAT ARE WAGES DETERMINED?

บทที่ 4 ค่าจ้างถูกกำหนดโดยสิ่งใด

Now, the same general laws which regulate the price of commodities in general, naturally regulate wages , or the price of labor-power. Wages will now rise, now fall, according to the relation of supply and demand, according as competition shapes itself between the buyers of labor-power, the capitalists, and the sellers of labor-power, the workers. The fluctuations of wages correspond to the fluctuation in the price of commodities in general. But within the limits of these fluctuations the price of labor-power will be determined by the cost of production, by the labor-time necessary for production of this commodity: labor-power.

ทีนี้ กฎเกณฑ์ทั่วไปชุดเดียวกันที่ควบคุมราคาของโภคภัณฑ์ทั่วไป ก็ควบคุมค่าจ้างซึ่งเป็นราคาของพลังแรงงานด้วยตามธรรมดา ค่าจ้างจะเพิ่มแล้วก็ลดลงตามความสัมพันธ์ระหว่างอุปสงค์กับอุปทาน ตามการเปลี่ยนแปลงของการแข่งขันระหว่างผู้ซื้อพลังแรงงาน หรือเหล่านายทุน และผู้ขายพลังแรงงาน หรือเหล่าคนทำงาน การผันผวนของค่าจ้างสอดคล้องกับการผันผวนของราคาของโภคภัณฑ์ทั่ว ๆ ไป แต่ภายใต้ข้อจำกัดของการผันผวนเหล่านี้ ราคาของพลังแรงงานจะถูกกำหนดโดยต้นทุนการผลิต โดยเวลาแรงงานที่จำเป็นต่อการผลิตโภคภัณฑ์ชิ้นนี้: พลังแรงงาน

What, then, is the cost of production of labor-power?

แล้วอะไรคือต้นทุนการผลิตของพลังแรงงานหรือ

It is the cost required for the maintenance of the laborer as a laborer, and for his education and training as a laborer.

มันคือต้นทุนที่จำเป็นต่อการบำรุงรักษาผู้ใช้แรงงานให้คงเป็นผู้ใช้แรงงาน และต่อการศึกษากับการฝึกฝนของเขาเพื่อเป็นผู้ใช้แรงงาน

Therefore, the shorter the time required for training up to a particular sort of work, the smaller is the cost of production of the worker, the lower is the price of his labor-power, his wages. In those branches of industry in which hardly any period of apprenticeship is necessary and the mere bodily existence of the worker is sufficient, the cost of his production is limited almost exclusively to the commodities necessary for keeping him in working condition. The price of his work will therefore be determined by the price of the necessary means of subsistence.

ดังนั้น ยิ่งเวลาที่จำเป็นต่อการฝึกฝนเพื่อทำงานชนิดหนึ่งสั้นลงมากเท่าไหร่ ต้นทุนการผลิตของตัวคนทำงานนั้นก็จะยิ่งต่ำลง และราคาของพลังแรงงานของเขา ค่าจ้างของเขา ก็จะยิ่งต่ำลงอีก ในอุตสาหกรรมสาขาที่แทบไม่จำเป็นต้องใช้เวลาในการฝึกงานเลย และเพียงแค่มีคนทำงานตัวเป็น ๆ ก็เพียงพอแล้ว ต้นทุนการผลิตของเขาก็ถูกจำกัดเหลือเพียงแค่โภคภัณฑ์ต่าง ๆ ที่จำเป็นในการคงให้เขาอยู่ในสภาพที่ทำงานได้เกือบอย่างเดียว ราคาของงานของเขาจึงถูกกำหนดโดยราคาของปัจจัยดำรงชีพที่จำเป็น

Here, however, there enters another consideration. The manufacturer who calculates his cost of production and, in accordance with it, the price of the product, takes into account the wear and tear of the instruments of labor. If a machine costs him, for example, 1,000 shillings, and this machine is used up in 10 years, he adds 100 shillings annually to the price of the commodities, in order to be able after 10 years to replace the worn-out machine with a new one. In the same manner, the cost of production of simple labor-power must include the cost of propagation, by means of which the race of workers is enabled to multiply itself, and to replace worn-out workers with new ones. The wear and tear of the worker, therefore, is calculated in the same manner as the wear and tear of the machine.

แต่ ณ ที่นี้ มีสิ่งที่ต้องพิจารณาอีกอย่าง ผู้ผลิตซึ่งคำนวณต้นทุนการผลิตของเขาและราคาของผลผลิตตามนั้น ก็รวมค่าสึกหรอของอุปกรณ์ใช้แรงงานไว้ด้วย หากเครื่องจักรเครื่องหนึ่งมีราคา เช่น 1,000 ชิลลิง และเครื่องนี้ใช้งานได้ 10 ปี เขาเพิ่มจำนวนเงิน 100 ชิลลิงต่อปีเข้าไปในราคาของโภคภัณฑ์ เพื่อให้หลังจาก 10 ปีต่อมาจะสามารถทดแทนเครื่องจักรที่ชำรุดด้วยเครื่องจักรเครื่องใหม่ได้ ในทางเดียวกัน ต้นทุนการผลิตของพลังแรงงานอย่างง่ายจะต้องรวมต้นทุนการแพร่พันธุ์ ซึ่งจะทำให้เผ่าพันธุ์ของคนทำงานสามารถทวีคูณต่อไปได้ และเพื่อทดแทนคนทำงานที่ชำรุดแล้วด้วยคนทำงานคนใหม่ได้ ค่าสึกหรอของคนทำงานนั้นจึงถูกคำนวณในแบบเดียวกันกับค่าสึกหรอของเครื่องจักร

Thus, the cost of production of simple labor-power amounts to the cost of the existence and propagation of the worker. The price of this cost of existence and propagation constitutes wages. The wages thus determined are called the minimum of wages. This minimum wage, like the determination of the price of commodities in general by cost of production, does not hold good for the single individual , but only for the race. Individual workers, indeed, millions of workers, do not receive enough to be able to exist and to propagate themselves; but the wages of the whole working class adjust themselves, within the limits of their fluctuations, to this minimum.

ดังนั้น ต้นทุนการผลิตของพลังแรงงานอย่างง่ายประกอบจากราคาของการดำรงอยู่และการแพร่พันธุ์ของคนทำงาน ราคาของการดำรงอยู่และการแพร่พันธุ์ประกอบกันเป็นค่าจ้าง ค่าจ้างที่ถูกกำหนดตามนั้นจึงมีชื่อเป็นค่าจ้างขั้นต่ำ ค่าจ้างขั้นต่ำนี้ เช่นเดียวกับการกำหนดราคาของโภคภัณฑ์โดยทั่วไปด้วยต้นทุนการผลิต ไม่ได้เป็นจริงสำหรับบุคคลใดบุคคลหนึ่ง แต่เป็นจริงกับเผ่าพันธุ์เท่านั้น แน่นอนว่าคนทำงานแต่ละคนหลายล้านคนไม่ได้รับค่าจ้างที่พอใช้สำหรับการดำรงอยู่และการแพร่พันธุ์ แต่ค่าจ้างโดยรวมของชนชั้นแรงงานทั้งมวลนั้นปรับตัวเองอยู่ภายในขีดจำกัดของความผันผวนรอบ ๆ ขั้นต่ำสุดนี้

Now that we have come to an understanding in regard to the most general laws which govern wages, as well as the price of every other commodity, we can examine our subject more particularly.

เราได้เข้าใจเกี่ยวกับกฎทั่วไปที่สุดซึ่งกำหนดค่าจ้าง รวมไปถึงราคาของโภคภัณฑ์อื่น ๆ ทั้งหมดแล้ว ณ ที่นี้ เราจึงสามารถพิจารณาหัวข้อของเราได้อย่างเฉพาะเจาะจงยิ่งขึ้น