ตำนานเมืองนครศรีธรรมราช (2491)/ผู้วายชนม์

อาจิณ ลิมปิชาติ เป็นบุตรขุนสุมนสุขภาร และคุณนายจือ สุมนสุขภาร เกิดเมื่อวันที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๖๕ ณบ้านตำบลท่าวัง อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช

เมื่อเยาว์วัยอยู่ ท่านบิดาได้ให้เข้าอบรมศึกษาในสำนักเรียนของโรงเรียนมิชันแนรี่ในจังหวัดนครศรีธรรมราช ในต้นปี ๒๔๗๖ ได้เข้ามาศึกษาต่อที่โรงเรียนมัธยมวัดเทพศิรินทร์ในจังหวัดพระนคร ต่อมาใน พ.ศ. ๒๔๘๑ ได้ย้ายจากโรงเรียนมัธยมวัดเทพศิรินทร์มาเป็นนักเรียนประจำที่โรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย แล้วเรียนอยู่จนสำเร็จชั้นมัธยมบริบูรณ์ในโรงเรียนนี้เมื่อปี ๒๔๘๓ และในปีเดียวกันนี้เอง ได้ไปศึกษาในทางภาษาต่างประเทศอีกณเมืองปีนัง ได้ศึกษาอยู่ในที่นี้จนกระทั่งเกิดสงครามขึ้น จึงได้ชะงักการเรียน แล้วกลับมาอยู่ณบ้านเดิมที่จังหวัดนครศรีธรรมราช

ในระหว่างเวลาที่กลับมาอยู่บ้านเดิมในระยะนี้ อาจิณได้มีโอกาสช่วยเหลือในกิจการค้าของคุณนายจือผู้เป็นมารดาอยู่เสมอ จนกระทั่งในต้นปี ๒๔๙๑ นี้ คุณนายจือผู้เป็นมารดาได้ดำริที่จะให้อาจิณไปประเทศออสเตรเลียเพื่อศึกษาและหาความชำนาญในด้านการค้าและการอุสาหกรรมสำหรับมาดำเนินงานของท่านในภายหน้าต่อไป

อาจิณจึงได้ขึ้นมากรุงเทพฯ เมื่อปลายเดือนสิงหาคม ปีนี้ เพื่อจัดการขอหนังสือเดินทางและเตรียมสิ่งที่จำเป็นสำหรับต้องใช้ในการเดินทางต่อไป ในการจากจังหวัดนครศรีอธรรมราชของอาจิณเพื่อเตรียมตัวครั้งนี้ อาจิณได้ร่ำลาคุณแม่และญติพี่น้องตลอดจนเพื่อนฝูงทั้งหลายเพื่อไปออสเตรเลียเลยทีเดียว เพราะเข้าใจว่า เมื่อได้รับหนังสือเดินทางแล้ว ก็จะได้เดินทางไปเลย ไม่ย้อนกลับไปนครศรีธรรมราชอีก.

ในระหว่างที่อาจิณกำลังรอรับหนังสือเดินทางอยู่นี้ ในวันคืนวันที่ ๑๑ กันยายน ตอนค่ำ อาจิณได้เริ่มป่วยขึ้นอย่างกระทันหัน คุณหลวงชาติฯ พี่ชาย ได้เชิญแพทย์มาตรวจอาการ แพทย์ได้แนะนำให้ส่งโรงพยาบาล จึงได้รีบจัดส่งโรงพยาบาลศิริราชในเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อถึงโรงพยาบาลแล้ว แพทย์ก็ได้จัดการพยาบาลอย่างเต็มความสามารถ แต่ก็ไม่สามารถจะช่วยชีวิตอาจิณไว้ได้ เพราะปรากฏว่า เส้นโลหิตในสมองของอาจิณแตก และถึงแก่กรรมในเวลา ๑๗.๕๐ น. ของวันที่ ๑๒ กันยายน ๒๔๙๑

ตลอดเวลาที่อาจิณมีชีวิตอยู่ ชีวิตของอาจิณไม่เคยมีความทุกข์ เพราะอาจิณเป็นที่รักใคร่ของญาติพี่น้องทุกคน และโดยเฉพาะเป็นบุตรชายคนเล็กของคุณแม่ จึงทำให้คุณแม่มีความรักและกรุณาเป็นพิเศษ สำหรับในหมู่มิตรสหาย อาจิณเป็นที่รักใคร่ของทุกคนในบรรดาเพื่อนฝูง ทั้งในรุ่นใหญ่กว่าและในรุ่นเดียวกัน.

ในการที่อาจิณอันเป็นรักใคร่ของคุณแม่, ญาติ, พี่น้อง, และมิตรสหายทุกคน. มาด่วนสิ้นชีวิตลงอย่างกระทันหันโดยมิได้คาดฝัน ทั้ง ๆ ที่อยู่ในวัยที่ยังไม่สมควรเช่นนี้ จึงนำความเศร้าและสลดใจอย่างสุดซึ่งมาสู่ญาติและมิตรสหายตลอดจนผู้ที่คุ้นเคยกับอาจิณทุกคน.