นิทานอีสป/นิทานที่ 1
_page_20.jpg)
ราชสีห์ตัวหนึ่งนอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้ ในเวลานั้น หนูตัวหนึ่งขึ้นไต่ข้ามตัวราชสีห์ ราชสีห์รู้สึกตัวตื่นขึ้นกระโดดตะครุบเอาหนูตัวนั้นไว้ได้ ราชสีห์นึกโกรธจะขย้ำหนูตัวนั้นเสีย หนูจึงร้องวิงวอนว่า "ข้าพเจ้าขอชีวิตไว้สักครั้งหนึ่งเถิด อย่าเพ่อฆ่าข้าพเจ้าเสียเลย ถ้าท่านปล่อยข้าพเจ้าไป ข้าพเจ้าจะมิลืมคุณของท่านเลย" ราชสีห์หัวร่อแล้วว่า "ตัวเอ็งเล็กเท่านี้ เอ็งจะมาตอบแทนคุณเราอย่างไรได้" ว่าแล้วก็ปล่อยหนูไป อยู่มามิช้ามินาน ราชสีห์ตัวนั้นไปติดบ่วงแร้วที่นายพรานเขาดักไว้ จะดิ้นรนเท่าไรก็ไม่หลุด ราชสีห์สิ้นปัญญาลงร้องครวญครางก้องไปทั้งป่า ฝ่ายหนูตัวนั้นได้ยินเสียงราชสีห์ร้อง จำได้ จึงวิ่งมาปีนขึ้นไปบนคันแร้ว เอาฟันแทะเชือกขาดให้ราชสีห์หลุดรอดพ้นจากความตายไปได้ หนูจึงร้องไปแก่ราชสีห์ว่า "แต่เดิมท่านก็หัวร่อเยาะข้าพเจ้าว่า เอ็งตัวเล็กเพียงนี้ จะแทนคุณท่านอย่างไรได้ มาบัดนี้ ข้าพเจ้าก็ได้แทนคุณของท่านซึ่งเป็นสัตว์ใหญ่และมีกำลังมากให้เห็นประจักษ์แก่ตาท่านอยู่เองแล้ว"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า แม้แต่ผู้เลวทราม ก็อย่าได้ดูถูก ถ้าเราทำดีแก่เขา เขาอาจจะแทนคุณเราได้
