นิทานอีสป/นิทานที่ 15
_page_38.jpg)
ลากับหมาจิ้งจอกสบถเป็นเกลอกันว่า ถึงจะตกทุกข์ได้ยากหรือได้ความคับแค้นอย่างไร ๆ ก็จะไม่ละทิ้งกัน วันหนึ่ง สัตว์ทั้งสองนี้พากันไปหากินในป่า เผอิญไปพบราชสีห์เดินมาแต่ไกล จะหลบหนีอย่างไรก็ไม่ทัน หมาจิ้งจอกรู้ว่า อันตรายจะมาถึงตัว จึงรีบวิ่งไปหาราชสีห์ แล้วบอกแก่ราชสีห์ว่า จะรับอาสาหาลาให้กินสักตัวหนึ่ง แต่ขออย่าให้ราชสีห์ทำร้ายแก่ตัวเลย ราชสีห์รู้เท่าหมาจิ้งจอก จึงแกล้งรับว่า ถ้าคิดอ่านลวงลามาให้ได้แล้ว จะปล่อยหมาจิ้งจอกไป หมาจิ้งจอกก็ดีใจ วิ่งไปพูดแก่ลาว่า ราชสีห์จะไม่ทำอันตรายแก่ตนทั้งสอง แล้วก็ลวงลาให้เดินไปจนตกลงในหล่มลึก เมื่อหมาจิ้งจอกเห็นลาติดหล่อมแล้ว ก็วิ่งกลับมาแจ้งความแก่ราชสีห์ว่า "ข้าพเจ้าลวงลาไปติดหล่มอยู่แล้ว เชิญท่านไปกินลาเถิด" ราชสีห์ก็จับหมาจิ้งจอกกินเสียในทันใด แล้วจึงค่อย ๆ เดินไปกัดลากินเมื่อภายหลัง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เพื่อนที่ไม่ซื่อตรงต่อเพื่อน ย่อมมีความอันตรายมาถึงตน
