นิทานอีสป/นิทานที่ 14
นิทานที่ ๑๔ เรื่อง ชาวนากับงูเห่า
วันหนึ่ง ในฤดูหนาว ชาวนาออกไปพบงูเห่านอนตัวแข็งอยู่บนคันนา ด้วยความหนาวทำให้เป็นเหน็บชาไปทั่วทั้งตัว ชาวนาผู้นั้นนึกสมเพช อยากจะใคร่ช่วยชีวิตไว้ จึงจับงูอุ้มมา เมื่องูเห่าได้ไอตัวคนอบอุ่นเช่นนั้น ไม่สู้ช้านานนัก ก็ค่อย ๆ กระดิกตัวขึ้นได้ทีละน้อย ๆ จนแข็งแรงดีอย่างเดิม แล้วก็เห่าฟ่อ ๆ และกัดชาวนาเข้าที่แขนเป็นแผลลึก พิษร้ายแล่นซึมซาบเข้าไปโดยรวดเร็ว ในไม่ช้า ก็ลงนอนตายอยู่ในที่นั้นเอง แต่เมื่อจะขาดใจ ชาวนาผู้นั้นร้องขึ้นว่า "ทำคุณแก่สัตว์ร้ายนี่ให้โทษเช่นนี้แลหนอ"
***
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า วิสัยพาลแล้ว ย่อมไม่รู้จักที่จะกตัญญูต่อผู้ใด
