นิทานที่ ๒๐ เรื่อง ไก้แจ้กับเหยี่ยว
ไก่แจ้สองตัวต่างเถียงกันด้วยแดนหากิน ตัวหนึ่งต้องการจะหากินในลานบ้านแต่ลำพังไม่ให้มีใครเข้ามาแย่ง อีกตัวหนึ่งไม่ยอม จึงเกิดตีกันขึ้น ในมิช้ามินาน ตัวที่ไม่ยอมถูกคมเดือยเข้าที่หน้าเป็นแผลลึก จะขันสู้อยู่ต่อไปอีกมิได้ ก็จำต้องวิ่งหนีไปซุกซ่อนอยู่ที่มุมกำแพง ตัวที่ชนะเมื่อเห็นดังนั้นก็มีใจกำเริบบินขึ้นไป
กระพือปีกโก่งคอขันเย้ยอยู่บนกำแพง ทันใดนั้น เหยี่ยวตัวหนึ่งกำลังหิวบินผ่านมาเห็นเข้า ก็เฉี่ยวเอาไก่ตัวนั้นไปกิน ไก่ตัวที่แพ้ เมื่อออกมาจากที่ซ่อน ไม่แลเห็นตัวชนะ ก็เที่ยวคุ้ยเขี่ยหากินในลานบ้านแต่ลำพังได้ตามสบาย
* * *
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อทำการอะไรได้สมหมายแล้ว อย่ากำเริบ ถ้ากำเริบนัก มักมีภัยมาถึงตัวในภายหลัง
_page_46.jpg)
