นิทานอีสป/นิทานที่ 6
_page_27.jpg)
กาตัวหนึ่งนึกอยากจะให้วิเศษยิ่งกว่าเพื่อนกาด้วยกัน จึงไปเที่ยวเก็บเอาขนหางและขนหงอนนกยูงที่ร่วงหล่นอยู่ตามป่ามาแทรกแซมขนของตัว แล้วละฝูงกาไปทำเดินกรีดกรายและเล็มอยู่ข้าง ๆ ฝูงนกยูง เมื่อนกยูงเห็น จำได้ว่า ไม่ใช่พวกของตน ก็ช่วยกันจิกตีขับไล่ให้ออกไปเสียจากฝูง กาได้ความเจ็บปวดเป็นอันมาก จะทนอยู่ต่อไปอีกมิได้ จึงบินหนีลัดลอดไปแอบถอนขนนกยูงทิ้งเสียในป่า แล้วกลับไปเข้าฝูงของตัวอย่างเดิม ฝ่ายเพื่อนกาที่เคยเห็นกาตัวนั้นติดขนนกยูง เมื่อได้เห็นกาเย่อหยิ่งตัวนั้นกลับคืนมาอยู่ในฝูงอีก ก็ช่วยกันจิกตีขับไล่ไม่ให้เข้าพวก แล้วกาตัวหนึ่งจึงร้องไปว่า "ถ้าเจ้าไม่ใฝ่สูงให้เกินศักดิ์และชาติกำเนิดของเจ้าแล้ว ไหนเลยเข้าจะได้รับทั้งความลำบากจากผู้ที่สูงกว่าเจ้า และทั้งความเกลียดชังจากพวกเราผู้เสมอกับตัวเจ้า"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การเย่อหยิ่ง จองหอง และอวดดี เป็นโทษ ไม่ว่าที่ไหน
