พระกวีนิพนธ์ฯ/เรื่อง 13
คำอธิบาย ด้วยเราเคยไปเที่ยวด้วยกันเสมอ ดังมีอยู่ในคำกลอนหน้าหนังสือนิราสนครวัดนั้นแล้ว ถึง พ.ศ. 2473 เสด็จพ่อทรงรับเชิญของท่านแอนเดอร์เซนเมืองเดนมาร์กจะเสด็จไปยุโรป หญิงเหลือรู้สึกตัวว่า ไม่สันทัดในการสมาคมอย่างยุโรปประเทศ จึงตกงใจเองแต่แรกว่า จะไม่ไป เพราะเกรงว่า จะไปทำให้เสียเกียรติของเจ้าหญิงไทย เราจึงตกลงกันไปว่า จะหาเพ็ชร์มาฝากสัก 1 เม็ดตามกำลังของเราจะหาได้ ครั้นไปถึงเมืองแอมสเตอร์แดมในฮอแลนด์ เผอิญเขามาเชิญให้ไปดูโรงตัดและจาระไนเพ็ชร์ และพวกหนังสือพิมพ์ก็ตามไปถ่ายรูป ในเวลาเรากำลังเลือกเพ็ชร์จะให้หญิงเหลือ พอเลือกได้แล้วจะซื้อ ผู้จัดการเขาก็บอกว่า เสียใจที่จะขายให้ไม่ได้ เพราะมีสัญญากับผู้รับไปขายไว้ว่า จะไม่จำหน่ายเองในที่นั้น รุ่งขึ้น หนังสือพิมพ์ลงรูปเรากำลังเลือกเพ็ชร์เม็ดนั้นอยู่ เสด็จพ่อจึงทรงเขียนกลอนต่อไปนี้ลงข้างรูป แล้วตัดหนังสือพิมพ์นั้นทิ้งไปรษณีย์มาประทานหญิงเหลือ.
- ยามคิดถึงธิดาเที่ยวหาเพ็ชร์
- ไม่สำเร็จเสียแล้วกรรมจะทำไฉน
- มีแต่ความรักฝากจากทางไกล
- พอแจ้งใจว่าคนึงถึงทุกวัน.