ราชากับอีก ๓ คนพากันลอบไปเสี่ยงเทียนในพระอุโบสถวัดราชประดิษฐานในเวลาค่ำวัน ๑ ขุนพิเรนทรเทพไปเห็นเข้าก็ขัดใจ คายชานหมากทิ้งไปโดยกำลังโกรธ มิได้ตั้งใจว่าจะให้ไปถูกสิ่งใด ผเอิญชานหมากปลิวไปถูกเปลวไฟที่เทียนเสี่ยงทายเล่มขุนวรวงศาธิราชดับไป แลในขณะนั้นมีพระสงฆ์องค์ ๑ เข้าไปในพระอุโบสถ เห็นเสี่ยงเทียนกัน อำนวยพรว่า ขอให้สำเร็จดังปราถนาเถิด แล้วออกจากพระอุโบสถหายไป คนทั้ง ๕ เห็นเปนศุภนิมิตต์ ก็มีความยินดี
๑๓เมื่อเสี่ยงเทียนแล้วได้ประมาณ ๑๕ วัน มีใบบอกมาจากเมืองลพบุรีว่า ช้างพลายตัวใหญ่รูปงามเข้ามาติดโขลงหลวง สมุหนายกนำความขึ้นกราบบังคมทูล ขุนวรวงศาธิราชสั่งว่า ให้ปกโขลงเข้ามายังพะเนียดวัดซอง จะออกไปดูจับเอง ขุนพิเรนทรเทพได้ทราบความนั้น เห็นว่า ดักทำร้ายขุนวรวงศาธิราชในกลางทางเมื่อจะไปดูจับช้าง จะสดวกแลสำเร็จเร็วกว่ารอกองทัพหัวเมืองเหนือยกลงมา จึงคิดกันกับขุนอินทรเทพ หลวงศรียศ หมื่นราชเสนหา เตรียมสมัคพรรคพวกพร้อมด้วยเครื่องศัสตราวุธลงเรือคนละลำ ขุนพิเรนทรเทพ หลวงศรียศ หมื่นราชเสนหา ออกเรือแต่ดึก ไปซุ่มอยู่ในคลองบางปลาหมอ ขุนอินทรเทพวันนั้นเปนเวรตามเสด็จ ก็เอาเรือมาเข้ากระบวร แลให้หมื่นราชเสนานอกราชการ ซึ่งมาเปนสมัคพรรคพวกอีกคน ๑ ปลอมเปนทนายเลือกที่ตั้งจุกช่องในทางเสด็จไปคอยดักยิงนายจันอุปราชในเวลาที่จะคอยเฝ้าณพะเนียด
