กับพวกชาวเมืองมละกา สิไคราสงสัยว่า เจ้าเมืองมละกาคิดกลอุบายเข้ากับพวกพ่อค้าแขกอิสลามจะทำร้าย สิไครามีความโกรธเปนกำลัง จึงจับพวกชาวมละกาที่ลงมาอยู่ในเรือเอาลูกธนูเสียบหนังหัวประจานส่งขึ้นไปบอกเจ้าเมืองมละกาว่า ถ้าไม่คบกับโปจุเกตโดยดี โปจุเกตจะตีเอาเมืองมละกาให้จงได้ ฝ่ายเจ้าเมืองมละกาเห็นโปจุเกตดูหมิ่นก็โกรธ จึงให้ขุนนางคนหนึ่งมีตำแหน่งเปนบันดาหราว่าการฝ่ายทหาร คุมกำลังไปล้อมจับโปจุเกตที่ขึ้นไปซื้อขายอยู่บนบก ฆ่าฟันตายเสียบ้าง จับเปนไว้ได้เปนตัวจำนำก็หลายคน สิไคราไม่มีกำลังพอที่จะตีเอาเมืองมละกาได้ในคราวนั้น ด้วยพลเรือขึ้นไปถูกพวกชาวมละกาฆ่าฟันแลจับไว้เสียมาก จึงให้เผาเรือโปจุเกตเสีย ๒ ลำ เอาคนมาลงเรือที่ยังเหลืออยู่ ๒ ลำแล่นกลับไป เมื่อความทราบถึงกรุงโปจุเกตว่า เจ้าเมืองมละกาทำร้ายแก่พวกโปจุเกต ก็ให้เตรียมกองทัพจะยกมาตีเมืองมละกา แต่ประจวบเวลาเกิดเหตุขึ้นในอินเดียแลทางทเลแดง ด้วยพวกเจ้าบ้านผ่านเมืองแขกที่ถูกโปจุเกตรังแกกดขี่ต่าง ๆ หลายเมืองเข้ากันรบพุ่งโปจุเกต โปจุเกตต้องปราบปรามอยู่จนปีมแม จุลศักราช ๘๗๑ พ.ศ. ๒๐๕๒ อัฟฟอนโสอัลบูเคอเคแม่ทัพใหญ่ซึ่งเปนข้าหลวงต่างพระองค์ของพระเจ้าโปจุเกตจึงยกกองทัพเรือมายังเมือมละกา กองทัพอัลบูเคอเคแล่นมาพบเรือแขกที่ไหนก็ตีชิงเรื่อยมา จนถึงเมืองมละกาเมื่อเดือนมิถุนายน อุบายให้ไปบอกเจ้าเมืองมะละกว่า เปนราชทูตจะมาเปนไมตรีโดยดี ไม่รบพุ่ง ให้เจ้าเมืองมละกาส่งตัวพวกโปจุเกตที่จับไว้เปนตัวจำนำลงมาให้ แล้วอัลบู
