ข้อ๑ในฉบับหลวงประเสริฐว่า สมเด็จพระไชยราชาธิราชเสด็จไปตีเมืองเชียงใหม่เมื่อปีมะเมีย จุลศักราช ๙๐๘ เสด็จกลับจากเมืองเชียงใหม่เมื่อวันจันทร์ เดือน ๔ แรม ๑๕ ค่ำ มายังกรุงศรีอยุธยา สวรรคตในเดือน ๖ ปีมะแม จุลศักราช ๙๐๙ ช้ากว่าที่กล่าวในฉบับสมเด็จกรมพระปรมานุชิตฯ ๒๐ ปี (ตามที่ได้เคยสอบสวน ศักราชตามฉบับหลวงประเสริฐถูกถ้วนกว่าฉบับสมเด็จกรมพระปรมานุชิตฯ)
ข้อ๒ในฉบับสมเด็จกรมพระปรมานุชิตฯ ว่า สมเด็จพระไชยราชาธิราชเสด็จกลับจากเมืองเชียงใหม่ ประชวรเปนโรคปัจจุบันสวรรคตกลางทาง แต่ฉบับหลวงประเสริฐกล่าวความว่า เสด็จกลับถึงกรุงฯ แล้วจึงสวรรคต แลข้อนี้ปินโตโปจุเกตยังกล่าวไปเปนอย่างอื่นว่า เมื่อสมเด็จพระไชยราชาธิราชเสด็จไปตีเมืองเชียงใหม่นั้น ท้าวศรีสุดาจันทร์อยู่ข้างหลัง ลอบคบชู้จนมีครรภ์ ครั้นสมเด็จพระไชยราชาธิราชเสด็จกลับ นางเกรงจะเกิดความ จึงลอบวางยาพิษในน้ำนมเครื่องต้น สมเด็จพระไชยราชาธิราชเสวยยาพิษนั้นสวรรคตเมื่อเสด็จกลับถึงกรุงฯ ได้ ๕ วัน
ข้อ๓ในฉบับสมเด็จกรมพระปรมานุชิตฯ ว่า สมเด็จพระแก้วฟ้าเสวยราชย์อยู่ปี ๑ กับ ๒ เดือนนั้นผิด คำณวรเวลาตามเรื่องควรจะเปน ๒ ปีกับ ๓ เดือน อนึ่งที่กล่าวว่า ขุนวรวงศาธิราชได้ครอบราชสมบัติอยู่ ๕ เดือนนั้น ในฉบับหลวงประเสริฐว่า ขุนวรวงศาธิราชครองราชสมบัติอยู่เพียง ๔๒ วัน ผิดกันอยู่ดังนี้
