ที่ปรากฎในหนังสือพระราชพงศาวดารสมต้นสมปลาย คือ ชายชู้นั้นเปนญาติกับท้าวศรีสุดาจันทร์ (ข้อนี้ได้ด้วยต่อมาให้เปนที่ขุนวรวงศาธิราช อันหมายความว่า เปนพระญาติของพระเจ้าแผ่นดิน กล่าวคือ สมเด็จพระแก้วฟ้า) เริ่มเรื่องที่ท้าวศรีสุดาจันทร์จะคบชู้ ปรากฎว่า วันหนึ่งนางออกไปเที่ยวเล่น ไปถึงพระที่นั่งพิมานรัตยาอันเปนหอพระข้างหน้า (เห็นจะเปนพระราชมนเทียรเดิมองค์ ๑ ซึ่งสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถทรงอุทิศถวายเปนพุทธมนเทียรเมื่อถวายที่พระราชวังตอนนั้นสร้างวัดพระศรีสรรเพ็ชญ์) ไปพบพันบุตรศรีเทพเปนพนักงารเฝ้าหอพระ นางก็ปราสัยโดยฉันญาติที่รู้จักกันมาแต่ก่อน ครั้นกลับคืนเข้าพระราชวังแล้ว ให้ข้าหลวงเอาเมี้ยงหมาก (แม้ทั้งเครื่องอุปโภคบริโภค) ไปประทาน แลพันบุตรศรีเทพเก็บดอกไม้ใส่กระทงสำหรับนางจะได้บูชาพระฝากเข้าไปถวาย การทั้งนี้ก็ไม่ผิดปรกติ ถึงต่อมาเมื่อนางสั่งออกญาราชภักดี (ซึ่งทำนองจะเปนตำแหน่งเจ้ากรมของนาง) ให้ย้ายพันบุตรศรีเทพเข้าไปเปนตำแหน่งขุนชินราชพนักงารเฝ้าหอพระข้างใน (คือหอพระของนางที่เปนตอนผู้ชายอยู่) ก็ไม่เปนการผิดปรกติ อาจจะอ้างว่าเปนญาติ อยู่หอพระข้างนอก อด ๆ อยาก ๆ สงสาร ขอให้เข้ามาเฝ้าหอพระข้างใน จะได้ให้ทานกินให้อิ่มหนำ ดังนี้ ก็ไม่มีเหตุที่ผู้ใดจะสงสัยว่า พระชนนีของพระเจ้าแผ่นดินจะสามารถผูกสมัครักใคร่คนเฝ้าหอพระ เพราะฉนั้น ออกญาราชภักดีจึงได้พาซื่อ ทำตามความประสงค์ของนาง สันนิษฐานว่า ขุนชินราชนั้นอายุ
