ปกปิดเรื่องเปนชู้กับขุนวรวงศาธิราชต่อไปไม่ได้แล้ว นางประสงค์จะให้ขุนวรวงศาธิราชมีอำนาจสิทธิ์ขาดในราชการแผ่นดิน มิให้ผู้ใดอาจทำร้ายได้ จึงปรึกษาข้าราชการผู้ใหญ่ว่า พระศรีศิลป์พระชันสาได้เพียง ๗ ขวบ กำลังสาละวนแต่จะเล่น ตัวนางก็เจ็บ ๆ ป่วย ๆ จะว่าราชการบ้านเมืองอย่างแต่ก่อนไม่ได้ ขอให้ขุนวรวงศาธิราชว่าราชการไปกว่าพระศรีศิลป์จะทรงพระเจริญ เพราะเปนพระญาติวงศ พอจะไว้วางใจได้ ฝ่ายข้าราชการจะไม่ยินยอมก็ไม่มีเหตุอื่นที่จะยกขึ้นอ้างคัดค้านนอกจากประจานความชั่วของนาง ถ้าประจานขึ้นในขณะนั้น ก็คงถึงจับกุมฆ่าฟันกัน เพราะเวลานั้นกำลังรี้พลในพระราชวังอยู่ในมือขุนวรวงศาธิราช ไม่มีใครได้ตระเตรียมจะต่อสู้ เพราะเหตุนี้ จึงจำยอมให้ขุนวรวงศาธิราชว่าราชการตามประสงค์ของท้าวศรีสุดาจันทร์ อีกประการ ๑ ข้าราชการโดยมากคงคิดเห็นว่า เหตุทุรยศเกิดขึ้นถึงปานนั้น มีทางแก้ไขอย่างเดียวแต่ต้องกำจัดทั้งท้าวศรีสุดาจันทร์แลขุนวรวงศาธิราชเสียด้วยกัน ในขณะนั้นไม่สามารถจะกำจัดได้ ก็ยอมพอถ่วงเวลาหาอุบายแลโอกาศที่จะกำจัดต่อไป
แต่ฝ่ายขุนวรวงศาธิราชกับท้าวศรีสุดาจันทร์เมื่อเห็นข้าราชการยินยอมพร้อมใจกันหมด อาจจะเข้าใจว่าเปนด้วยความนิยมหรือเกรงกลัวทั่วทั้งบ้านทั้งเมือง จึงเลยกำเริบถึงให้ราชาภิเษกขุนวรวงศาธิราชขึ้นเปนพระเจ้าแผ่นดิน แต่เห็นจะอ้างว่าจะให้พระศรีศิลป์เปนผู้รับรัชทายาทต่อไป ส่วนนายจนน้องชายขุนวรวงศาธิราช ที่ว่าให้เปนพระมหาอุปราช
