เปนต้น อนึ่ง การเสี่ยงเทียนนั้นเปนวิธีมีในกฎหมายลักษณพิศูจน์ ๗ อย่าง คือ ๑ ล้วงตะกั่ว ๒ ลุยเพลิง ๓ ดำน้ำ ๔ ว่ายน้ำแข่งกัน ๕ ข้ามฟากแข่งกัน ๖ เสี่ยงเทียน ๗ สาบาล ประหลาทที่กฎหมายลักษณพิศูจน์นั้นในบานพะแนกปรากฎว่าตั้งเมื่อวันพฤหัสบดี เดือน ๔ ขึ้น ๓ ค่ำ ปีมะแม จุลศักราช ๘๙๗ ตรงกับปีที่ ๒ ในรัชกาลสมเด็จพระไชยราชาธิราช (ตามฉบับหลวงประเสริฐ) เห็นจะกำลังเลื่อมใสกันมากในสมัยนั้น การที่เสี่ยงเทียนกันที่วัดราชประดิษฐาน งามจะเปนความแนะนำของพระเทียรราชา
๑๓วินิจฉัยเรื่องขุนวรวงศาธิราชไปจับช้าง ความตอนนี้ส่อให้เห็นว่า ขุนวรวงศาธิราชเปนคนโง่เขลา หลงเชื่อว่าที่ในกรุงฯ ไม่มีผู้ใดกล้าคิดร้าย จึงประมาท อนึ่ง ตำบลที่เรียกว่า พะเนียดวัดซอง นั้น ตัววัดซองยังปรากฎอยู่ที่ริมตลาดหัวรอจนทุกวันนี้ เพราะฉนั้น พะเนียดที่จับช้างในสมัยนั้นเห็นจะอยู่ตรงที่สร้างวังจันทรเกษมแลเรือนจำทุกวันนี้ คือ อยู่ใกล้กำแพงเมืองอย่างเช่นพะเนียดที่เมืองลพบุรี เพราะแนวกำแพงพระนครด้านตวันออกในสมัยนั้นยังอยู่ลึกเข้าไป พึ่งเลื่อนออกไปถึงริมน้ำเมื่อในรัชกาลสมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช
๑๔วินิจฉัยอุบายที่พวกขุนพิเรนทรเทพกำจัดขุนวรวงศาธิราชกับท้าวศรีสุดาจันทร์ พวกที่กำจัดขุนวรวงศาธิราชคงมีความคิดมาแต่แรกว่าจะกำจัดด้วยอุบายอย่างใด มีเค้าเงื่อนดูเหมือนในชั้นเดิมขุนพิเรนทรเทพจะคิดนัดแนะพวกหัวเมืองเหนือให้ยกกองทัพลงมา ส่วนขุนพิเรนทรเทพ
