จะเปนไส้ศึกอยู่ภายใน ครั้นรู้ว่า ขุนวรวงศาธิราชจะไปดูจับช้าง เห็นได้ช่องจะทำให้สำเร็จความประสงค์ได้ง่ายขึ้น จึงเปลี่ยนความคิดเปนลอบทำร้ายในระหว่างทางที่ไปพะเนียด
ที่ในหนังสือพระราชพงศาวดารกล่าวว่า เวลานั้นพระยาสวรรคโลกกับพระยาพิชัยเข้ามาในกรุงฯ จึงมาร่วมคิดช่วยขุนพิเรนทรเทพกำจัดขุนวรวงศาธิราชด้วย ความข้อนี้มีเค้าเงื่อนในหนังสือของปินโตโปจุเกตกับพงศาวดารเขมรเปนอย่างอื่น ปินโตโปจุเกตกล่าวว่า ในการกำจัดขุนวรวงศาธิราชครั้งนั้น พระเจ้ากรุงกัมพูชาเปนผู้อุดหนุน ความในพงศาวดารเขมรว่า (เมื่อในรัชกาลสมเด็จพระไชยราชาธิราชนั้น) พระยาโองน้องของพระเจ้ากรุงกัมพูชาเกิดผิดใจกับพี่ จึงอพยพครอบครัวเข้ามาพึ่งพระเจ้ากรุงศรีอยุธยา แลต่อมา (ถึงแผ่นดินสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ) ไทยให้กำลังพระยาโองออกไปตีกรุงกัมพูชา แต่พระยาโองไปตายในกลางศึก เรื่องนี้ก็มีในหนังสือพระราชพงศาวดาร แต่กล่าวไปว่า สมเด็จพระมหาจักรพรรดิเสด็จไปตีกรุงกัมพูชา พระเจ้ากรุงกัมพูชายอมแพ้ ถวายนักพระสุโทกับนักพระสุธรรมโอรสมาเปนตัวจำนำ สมเด็จพระมหาจักรพรรดิทรงเลี้ยงเปนราชบุตรบุญธรรม ให้นักพระสุธรรมครองเมืองสวรรคโลก อยู่มาแต่งกองทัพให้นักพระสุธรรม ในหนังสือพระราชพงศาวดารเรียกว่า “พระองค์สวรรค์โลก” ยกไปปราบศัตรูที่กรุงกัมพูชา แต่ไปตายในสงคราม ดังนี้ เห็นว่า ที่เรียกว่า พระองค์สวรรคโลก นั้น จะเปนคนเดียวกับพระยาโองนั้นเอง ปินโตโปจุเกต
