ห้องสิน/เล่ม ๓/ตอน ๖๗
หน้า ๑๕–๑๙ สารบัญ
ขณะนั้น เทวดาองค์หนึ่งชื่อ หงอกหับโตหยิน เป็นผู้ถือบัญชีคนถึงที่ตาย ก็ลงมาห้ามหลำจงกวดไว้ว่า อังกิ๋มยังไม่ถึงอายุ อย่าเพ่อฆ่าเสียก่อน หลำจงกวดก็กลับมาบอกกับเกียงจูแหยว่า มีเทวดามาห้ามข้าพเจ้าไว้มิให้ฆ่าอังกิ๋ม เกียงจูแหยได้ฟังดังนั้น ก็ออกมาคำนับเทวดา อัญเชิญเข้าไปในเมือง เทวดาจึงว่า ง่วนสีเทียนจุ๋นเป็นเทวดาผู้ใหญ่ใช้ให้เรามาห้ามไว้มิให้ฆ่าอังกิ๋ม ด้วยลงเกียดก๋งจู๋ ลูกสาวเอี๋ยวตี๋เสียงโป๊ แม่ใช้ให้ลงมาช่วยท่านปราบพระเจ้าติวอ๋องนั้น กับอังกิ๋มนี้ เขาได้ทำบุญว่า จะขอเป็นผัวเมียกันสำหรับจะได้ช่วยท่านทำศึก จะฆ่าอังกิ๋มเสียหาควรไม่ เกียงจูแหยได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี ให้แก้มัดอังกิ๋มออก แล้วคำนับเทวดา แล้วให้นางเตงตันหยกไปบอกแก่ลงเกียดก๋งจู๊ว่า เราให้เอาตัวอังกิ๋มไปฆ่า บัดนี้ เทวดามาห้ามไว้ว่า อังกิ๋มคนนี้ทำบุญมา จะเป็นคู่ของเจ้า จะได้ช่วยเราปราบข้าศึก ลงเกียดก๋งจู๊จึงว่า ข้าพเจ้าหายอมไม่ นางเตงตันหยกก็กลับมาบอกแก่เกียงจูแหยว่า ลงเกียดก๋งจู๊หายอมไม่ เกียงจูแหยกับเทวดาก็พากันไปหาลงเกียดก๋งจู๊ถึงบ้านว่า ท่านไม่ยอมเป็นเมียอังกิ๋มนั้นหาควรไม่ ด้วยแต่ก่อนท่านได้ทำบุญมุ่งมาดไว้ว่า จะเป็นผัวเมียกัน เทวดามาบอกแล้ว ท่านไม่เชื่อหรือ ลงเกียดก๋งจู๊ก็ยอม ครั้นถึงวันดีก็ทำการมงคลให้ลงเกียดก๋งจู๊กับอังกิ๋มอยู่กินเป็นผัวเมียกัน เมื่อครั้งอังกิ๋มเอาใจออกหากพระเจ้าติวอ๋องมาอยู่กับเกียงจูแหยในเมืองไซรกีนั้น ศักราชพระเจ้าติวอ๋องได้สามสิบห้าปี อังกิ๋มก็รักใคร่เกียงจูแหยมาก จึงให้คนไปเกลี้ยกล่อมชวนกุยก๋องและทหารทั้งปวงซึ่งแตกทัพหนีกลับไปอยู่ ณ ค่ายให้มาเข้าสามิภักดิ์ด้วยพระเจ้าบูอ๋อง กุยก๋องและทหารทั้งปวงก็พากันมาเข้าด้วยพระเจ้าบูอ๋องสิ้น
ฝ่ายเกียงจูแหยเห็นว่า ได้ทหารมีฝีมือมากแล้ว จึงทูลพระเจ้าบูอ๋องว่า บัดนี้ อังกิ๋มและทหารทั้งปวง ณ ค่ายซำซันก๋วนนั้นก็มาเข้าสามิภักดิ์กับเราสิ้น พระเจ้าติวอ๋องก็ถอยกำลังแล้ว ถ้าจะไปตีเอาเมืองจิวโก๋ เห็นจะได้โดยง่าย พระเจ้าบูอ๋องจึงตรัสห้ามเกียงจูแหยว่า ซึ่งเราจะไปตีเมืองจิวโก๋หาควรไม่ ด้วยแต่ก่อนเราได้ไปอยู่เป็นข้าราชการพึ่งบุญพระเจ้าติวอ๋อง พระเจ้าติวอ๋องก็เลี้ยงเราโดยสุจริต อนึ่ง เมื่อบิดาเราจะถึงแก่กรรมนั้นก็สั่งไว้ว่า อย่าให้คิดทำร้ายแก่พระเจ้าติวอ๋อง ถ้าเรามิฟัง ขืนจะไปตีเมืองจิวโก๋ ก็จะเสียยุติธรรม ผิดกับคำบิดาสั่ง เกียงจูแหย อังกิ๋ม ทหารมีชื่อทั้งปวง ก็ทูลต้องกันว่า ถ้าเรามิไปตีเมืองจิวโก๋ เมืองอื่นเห็นว่า เมืองจิวโก๋ถอยกำลังแล้ว จะยกมาตี ต้องการอะไรจะให้เมืองจิวโก๋เป็นของผู้อื่น พระเจ้าบูอ๋องจึงตรัสว่า ถ้าเห็นพร้อมกันดังนั้นแล้วก็ตามแต่เกียงจูแหยจะคิดอ่านเถิด
ฝ่านซันงีเสงซึ่งเป็นที่ไต้หู ขุนนางผู้ใหญ่ได้ว่าราชการฝ่ายพลเรือน จึงกราบทูลว่า เกียงจูแหยนี้มีความชอบมาก จะทำการศึกต่อไป ยังหามีชื่อสำหรับตำแหน่งที่ขุนนางไม่ ควรจะโปรดให้เกียงจูแหยเป็นที่ขุนนางผู้ใหญ่ จะได้เป็นเกียรติยศ พระเจ้าบูอ๋องก็เห็นด้วย จึงตั้งให้เกียงจูแหยเป็นที่ไต้เจียงกุ๋น ผู้สำเร็จราชการฝ่ายทหาร แล้วให้ปลูกไต๋ แปลภาษาไทยว่า ที่สูง ลดเป็นสามชั้นขึ้นไปตามอย่างสำหรับตั้งขุนนางผู้ใหญ่ แล้วพระเจ้าบูอ๋องก็เสด็จขึ้นบนไต๋พร้อมด้วยข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อย จึงให้เกียงจูแหยขึ้นนั่งบนไต๋ในที่ควร จึงสั่งให้พระราชทานดาบกับตราสำหรับตำแหน่งที่ไต้เจียงกุ๋นแก่เกียงจูแหย บอก๋งซุย เจ้าพนักงาน ก็เอาดาบกับตราพระราชทานให้เกียงจูแหย เกียงจูแหยรับเอาแล้วคุกเข่าคำนับพระเจ้าบูอ๋อง ครั้นเสร็จพิธีแล้วประมาณสามวัน เกียงจูแหยก็เกณฑ์ทหารหกสิบหมื่น จัดเป็นสี่กอง กองละสี่สิบห้าหมื่น ให้อึ้งเทียนฮัวเป็นกองหน้า หลำจงกวดเป็นทัพหนุน บูกิดเป็นปีกซ้าย โลเฉียเป็นปีกขวา ให้เอียวเจี้ยน โทเฮงสุน แต้หลุน เป็นทหารคุมไพร่ส่งลำเลียง ในกองทัพหลวงนั้นแต่ทหารเอกโทตรีมีชื่อหกสิบสองคน คือ อึ้งปวยฮอ หนึ่ง อึ้งฮุยปิว หนึ่ง อึ้งฮุยป้า หนึ่ง อึ้งเบ๋ง หนึ่ง จิวกี หนึ่ง หลงบ๋วน หนึ่ง หงอเบี๋ยน หนึ่ง อึ้งเทียนหลก หนึ่ง อึ้งเทียนเจียก หนึ่ง อึ้งเทียนเสียง หนึ่ง สินเปี๋ยน หนึ่ง ไทยเตียน หนึ่ง ฉวงเอี๋ยว หนึ่ง กิดหยง หนึ่ง วุนจิด หนึ่ง บอก๋งซุย หนึ่ง จิวก๋งต้าน หนึ่ง เตียวก๋งเซ็ก หนึ่ง บิกก๋งโก๋ หนึ่ง เปกตัด หนึ่ง เปกกวด หนึ่ง จองฮุด หนึ่ง จองตุด หนึ่ง ซกเอีย หนึ่ง ซกเฮา หนึ่ง กุยสง หนึ่ง กุยอัว หนึ่ง กีซกเบี๋ยน หนึ่ง กีซกจ๋อง หนึ่ง กีซกเจ๋ หนึ่ง กีซกเบ๋ง หนึ่ง กีซกเปก หนึ่ง กีซกหงวน หนึ่ง กีซกหยง หนึ่ง กีซกเหลียน หนึ่ง กีซกเต็ก หนึ่ง กีซกบี๋ หนึ่ง กีซกกี๋ หนึ่ง กีซกซุ่น หนึ่ง กีซกเป๋ง หนึ่ง กีซกก๋อง หนึ่ง กีซกตี๋ หนึ่ง กีซกหยอง หนึ่ง กีซกเก๋ง หนึ่ง กีซกจ๋อง หนึ่ง กีซกอั๋น หนึ่ง เตงจิวก๋ง หนึ่ง ไทหลวน หนึ่ง เตงซิว หนึ่ง เตียวเสียง หนึ่ง ซุนยันหอง หนึ่ง เตียวเตียน หนึ่ง เตียวหุย หนึ่ง อังกิ๋ม หนึ่ง กุยก๋อง หนึ่ง ซอฮอ หนึ่ง ซอจ๋านตง หนึ่ง เตียวเบ๋ง หนึ่ง นางลงเกียดก๋งจู๊ นางเตงตันหยก สองคนนี้ทหารผู้หญิง เป็นหกสิบสองคน[1] จึงให้ไต้หูกับอึ้งกุ๋นอยู่รักษาเมือง พระเจ้าบูอ๋องก็เสด็จไปด้วยเป็นจอมทัพ เกียงจูแหย ไต้เจียงกุ๋น เป็นแม่ทัพถืออาญาสิทธิ์ ครั้นได้ฤกษ์แล้ว ให้ยกกระบวนทัพออกจากเมืองไซรกี
เชิงอรรถของวิกิซอร์ซ[แก้ไข]
- ↑
ต้นฉบับไทยบอกมีหกสิบสองคน แต่ให้ชื่อไว้หกสิบคน วิกิซอร์ซตรวจฉบับจีนแล้ว ได้ชื่อทั้งหกสิบสองคนตามลำดับในฉบับจีนดังนี้
# อักษรจีน ที่ใช้ในเรื่อง สำเนียงกลาง ๑ 黃飛虎 อึ้งปวยฮอ หวง เฟย์หู่ ๒ 黃飛彪 อึ้งฮุยปิว หวง เฟย์เปียว ๓ 黃飛豹 อึ้งฮุยป้า หวง เฟย์เป้า ๔ 黃明 อึ้งเบ๋ง หวง หมิง ๕ 周紀 จิวกี โจว จี้ ๖ 龍環 หลงบ๋วน หลง หวน ๗ 吳謙 หงอเบี๋ยน อู๋ เชียน ๘ 黃天祿 อึ้งเทียนหลก หวง เทียนลู่ ๙ 黃天爵 อึ้งเทียนเจียก หวง เทียนเจฺว๋ ๑๐ 黃天祥 อึ้งเทียนเสียง หวง เทียนเสียง ๑๑ 辛免 สินเปี๋ยน ซิน เหมี่ยน ๑๒ 太顛 ไทยเตียน ไท่ เตียน ๑๓ 閎夭 ฉวงเอี๋ยว หง เยา ๑๔ 祁恭 กิดหยง ฉี กง ๑๕ 尹勛 วุนจิด อิ่น ซฺวิน ๑๖ 毛公遂 บอก๋งซุย เหมากงซุ่ย ๑๗ 周公旦 จิวก๋งต้าน โจวกงตั้น ๑๘ 召公奭 เตียวก๋งเซ็ก เจ้ากงชื่อ ๑๙ 畢公高 บิกก๋งโก๋ ปี้กงเกา ๒๐ 伯達 เปกตัด ปั๋ว ต้า ๒๑ 伯适 เปกกวด ปั๋ว ชื่อ ๒๒ 仲突 จองตุด จ้ง ถู ๒๓ 仲忽 จองฮุด จ้ง หู ๒๔ 叔夜 ซกเอีย ชู เย่ ๒๕ 叔夏 ซกเฮา ชู เซี่ย ๒๖ 季隨 กุยสง จี้ สุย ๒๗ 季騧 กุยอัว จี้ กวา ๒๘ 姬叔乾 – จี ชูกัน ๒๙ 姬叔坤 กีซกเบี๋ยน จี ชูคุน ๓๐ 姬叔康 กีซกเบ๋ง จี ชูคัง ๓๑ 姬叔正 กีซกหยง จี ชูเจิ้ง ๓๒ 姬叔啟 กีซกเจ๋ จี ชูฉี่ ๓๓ 姬叔伯 กีซกเปก จี ชูปั๋ว ๓๔ 姬叔元 กีซกหงวน จี ชูเยฺวี๋ยน ๓๕ 姬叔忠 กีซกจ๋อง จี ชูจง ๓๖ 姬叔廉 กีซกเหลียน จี ชูเหลียน ๓๗ 姬叔德 กีซกเต็ก จี ชูเต๋อ ๓๘ 姬叔美 กีซกบี๋ จี ชูเหม่ย์ ๓๙ 姬叔奇 กีซกกี๋ จี ชูฉี ๔๐ 姬叔順 กีซกซุ่น จี ชูชุ่น ๔๑ 姬叔平 กีซกเป๋ง จี ชูผิง ๔๒ 姬叔廣 กีซกก๋อง จี ชู-กวั่ง ๔๓ 姬叔智 กีซกตี๋ จี ชูจื้อ ๔๔ 姬叔勇 กีซกหยอง จี ชูหย่ง ๔๕ 姬叔敬 กีซกเก๋ง จี ชูจิ้ง ๔๖ 姬叔崇 กีซกจ๋อง จี ชูฉง ๔๗ 姬叔安 กีซกอั๋น จี ชูอัน ๔๘ 鄧九公 เตงจิวก๋ง เติ้งจิ่วกง ๔๙ 太鸞 ไทหลวน ไท่ หลวน ๕๐ 鄧秀 เตงซิว เติ้ง ซิ่ว ๕๑ 趙昇 เตียวเสียง เฉา เชิง ๕๒ 孫焰紅 ซุนยันหอง ซุน ยั่นหง ๕๓ 晁田 เตียวเตียน เฉา เทียน ๕๔ 晁雷 เตียวหุย เฉา เหลย์ ๕๕ 洪錦 อังกิ๋ม หง จิ่น ๕๖ 季康 กุยก๋อง จี้ คัง ๕๗ 蘇護 ซอฮอ ซู หู่ ๕๘ 蘇全忠 ซอจ๋านตง ซู เฉฺวียนจง ๕๙ 趙丙 เตียวเบ๋ง เจ้า ปิ่ง ๖๐ 孫子羽 – ซุน จึ-หฺยวี่ ๖๑ 龍吉公主 ลงเกียดก๋งจู๊ หลงจี๋กงจู่ ๖๒ 鄧嬋玉 เตงตันหยก เติ้ง ฉัน-ยฺวี่