ผู้สร้างสรรค์:สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
| ←รายชื่อ: น | นริศรานุวัดติวงศ์, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้า (พ.ศ. 2406–2490) |
สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์
งาน[แก้ไข]
- "คำอุทิศ", ใน ลัทธิธรรมเนียมต่าง ๆ ภาคที่ 26 (พ.ศ. 2479) (ต้นฉบับ)
- "ตำนานพระโกษฐ", ใน ประชุมพงษาวดาร ภาคที่ 8 (พ.ศ. 2460)
- นิทานชาดก (ม.ป.ป.)
- "บทเห่", ใน ประชุมกาพย์เห่เรือ (พ.ศ. 2460)
- "บทเห่", ใน ประชุมกาพย์เห่เรือ (พ.ศ. 2464) (ต้นฉบับ)
- บันทึกเรื่องความรู้ต่าง ๆ (พ.ศ. 2506) (ต้นฉบับ)
- "พิธีราชาภิเศกสมเด็จพระมณีวงศ พระเจ้ากรุงกัมพูชา", ใน ลัทธิธรรมเนียมต่าง ๆ ภาคที่ 21 (พ.ศ. 2472) (ต้นฉบับ)
- เรื่องโกศ (ค.ศ. 1939) (ต้นฉบับ)
- เรื่องตำนานพระโกษฐ์แลหีบศพบันดาศักดิ์ (พ.ศ. 2468)
- "วิจารณ์ เรื่อง ตำนานเสภา", ใน วิจารณ์ เรื่อง ตำนานเสภา และระเบียบการเล่นตำนานเสภา (พ.ศ. 2501) (เริ่มดัชนี)
- สาส์นสมเด็จ (พ.ศ. 2475–2486) (ต้นฉบับ)
งานภาพประกอบ[แก้ไข]
- บทลครนอก พระราชนิพนธ์รัชกาลที่ 2 รวม 6 เรื่อง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ, โดย หอพระสมุดวชิรญาณ (2465) (ต้นฉบับ)
งานที่บุคคลนี้สร้างสรรค์ขึ้น ปัจจุบันเป็นสาธารณสมบัติแล้ว เพราะลิขสิทธิ์ได้หมดอายุตามมาตรา 19 และมาตรา 20 ของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ซึ่งระบุว่า
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นบุคคลธรรมดา
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
- ถ้ามีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์หมดอายุ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย หรือ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก ในกรณีที่ไม่เคยโฆษณางานนั้นเลยก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายจะถึงแก่ความตาย
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล หรือถ้าไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น
- แต่ถ้าได้โฆษณางานนั้นในระหว่าง 50 ปีข้างต้น ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก
