วิกิพีเดีย
พระธรรมเลวีนิติ หรือ หนังสือเลวีนิติ
แปลจาก อังกฤษ: Book of Leviticus ต้นฉบับคือ ฮีบรู: ויקרא ניקוד (Vayikra)
หรือเรียกย่อว่า เลวีนิติ (Leviticus) ใช้อักษรย่อว่า "ลนต"
เป็นคัมภีร์ลำดับที่ 3 ในพระธรรมโตราห์
และเป็นลำดับที่ 3 ในพระคริสตธรรม ภาคพันธสัญญาเดิม
โดยเป็นลำดับที่ 3 ในหมวดปัญจบรรพ
พระธรรมเลวีนิติ มีทั้งหมด 27 บท
ล้วนเป็นพระบัญญัติสำหรับเป็น กฎหมายและธรรมเนียมปฏิบัติในชีวิตประจำวันในยุคนั้น อาจสรุปตามเนื้อหาออกเป็นส่วน ๆ
- บทที่ 1 - 10 ว่าด้วย พิธีถวายเครื่องเผาบูชาพระเจ้า ที่ถวายโดยประชาชน และประกอบพิธีโดยนักบวชปุโรหิต
- บทที่ 1 - 5 ว่าด้วย ระเบียบพิธีในบริบทของ ประชาชนผู้ถวาย ในวาระต่างๆ
- บทที่ 6 - 7 ว่าด้วย ระเบียบพิธีในบริบทของ ปุโรหิตผู้ประกอบพิธีและแบ่งสรรส่วน
(ว่า ส่วนใดเผาให้หมดถวายพระเจ้า ส่วนใดชักเป็นค่าธรรมเรียมแก่ปุโรหิต และส่วนใดคืนผู้ถวายรับพระพร)
- บทที่ 8 - 10 ตั้งแต่ อาโรนและเหล่าบุตรชายถวายตัวเป็นนักบวชปุโรหิตกลุ่มแรก, พิธีถวายเครื่องบูชาครั้งแรก จนถึง บุตรของอาโรน 2 คนทำผิดวิธีเป็นเหตุให้ตาย
(ปุโรหิตหน้าแท่นบูชา ได้สิทธิพิเศษ แลกกับความรับผิดชอบ และอันตรายในหน้าที่่)
- บทที่ 11 - 15 ว่าด้วย สุขอนามัยเรื่องความบริสุทธิ์ (สะอาด) ได้แก่
- บทที่ 11 ว่าด้วย การเลือกกินสัตว์
- บทที่ 12 ว่าด้วย การคลอดและสุหนัด
- บทที่ 13 - 14 ว่าด้วย การป้องกันโรคติดต่อทางผิวหนัง
- บทที่ 15 ว่าด้วย การป้องกันโรคติดต่อจากน้ำคัดหลั่งในบ้านเรือน เสื้อผ้าและร่างกาย
(เพื่อเลี่ยงโรคราน้ำค้าง โรคหนองใน ฯลฯ)
- บทที่ 16 - 20 ว่าด้วย ข้อปฏิบัติและข้อห้ามประจำวันสำหรับประชาชน ทั้งด้านศีลธรรม สุขลักษณะ และศรัทธา
- บทที่ 16 ว่าด้วย วันล้างมลทิน ที่มหาปุโรหิตสามารถเข้าพื้นที่บริสุทธิ์หลังม่านอันเป็นพระที่นั่งบนหีบพันธสัญญา เพื่อถวายคู่วัวและคู่แพะเพื่อไถ่บาป
- บทที่ 17 ว่าด้วย ข้อห้าม เชือดสัตว์นอกพลับพลา ดื่มเลือด และกินสัตว์ตาย
- บทที่ 18 ว่าด้วย ข้อห้าม ดูกายเปลือยเปล่า เล่นชู้ และกามวิตถาร
- บทที่ 19 - 20 ว่าด้วย ศีลธรรม และสุขอนามัย
- บทที่ 21 - 27 ว่าด้วย ข้อปฏิบัติและข้อห้ามอื่นๆ
- บทที่ 21 - 22 ว่าด้วย ข้อปฏิบัติและข้อห้ามสำหรับนักบวชปุโรหิต
- บทที่ 23 - 24 ว่าด้วย วันสะบาโต การถวายผลแรก เทศกาลสำคัญต่างๆ และธรรมเนียมปฏิบัติ
- บทที่ 25 ช่วงต้น ว่าด้วย ปีสะบาโต ปีเฉลิมฉลอง และธรรมเนียมปฏิบัติ, ช่วงท้าย ว่าด้วย กฎหมายกรรมสิทธิ์ในทรัพย์และทาส รวมถึงการไถ่ถอน
- บทที่ 26 ว่าด้วย ผลพระพรเมื่อยึดมั่นในพระบัญญัติ คือจะตั้งอาณาจักรรุ่งเรือง
และบทลงโทษจากความบาป คือพระเจ้าทอดทิ้งให้อาณาจักรล่มสลายตกเป็นทาสเชลย แต่เมื่อได้บทเรียนพระเจ้าจะช่วยกอบกู้ภายหลัง
(ซึ่งทั้งหมดกลายเป็นพยากรณ์ที่จะเกิดในยุคต่อมา)
- บทที่ 27 ว่าด้วย การประเมินราคาเพื่อถวาย ทั้งทรัพย์ สัตว์ และถวายตนรับใช้
