กาพย์เห่เรือชมเครื่องคาวหวานและงานนักขัตฤกษ์
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
วิกิพีเดีย มีบทความเรื่อง:
กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน เป็นพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย (รัชกาลที่ ๒)
เห่ชมเครื่องคาว[แก้ไข]
| ๏ แกงไก่มัสมั่นเนื้อ | นพคุณ พี่เอย | |
| หอมยี่หร่ารสฉุน | เฉียบร้อน | |
| ชายใดบริโภคภุญช์ | พิศวาส หวังนา | |
| แรงอยากยอหัตถ์ข้อน | อกให้หวนแสวง ๚ |
| ๏ มัสมั่นแกงแก้วตา | หอมยี่หร่ารสร้อนแรง | |
| ชายใดได้กลืนแกง | แรงอยากให้ใฝ่ฝันหา | |
| ๏ ยำใหญ่ใส่สารพัด | วางจานจัดหลายเหลือตรา | |
| รสดีด้วยน้ำปลา | ญี่ปุ่นล้ำย้ำยวนใจ | |
| ๏ ตับเหล็กลวกหล่อนต้ม | เจือน้ำส้มโรยพริกไทย | |
| โอชาจะหาไหน | ไม่มีเทียบเปรียบมือนาง | |
| หมูแนมแหลมเลิศรส | พร้อมพริกสดใบทองหลาง | |
| พิศห่อเห็นรางชาง | ห่างหอหวนป่วยใจโหย | |
| ๏ ก้อยกุ้งปรุงประทิ่น | วางถึงลิ้นดิ้นแดโดย | |
| รสทิพย์หยิบมาโปรย | ฤๅจะเปรียบเทียบทันขวัญ | |
| ๏ เทโพพื้นเนื้อท้อง | เป็นมันย่องล่องลอยมัน | |
| น่าซดรสครามครัน | ของสวรรค์เสวยรมย์ | |
| ๏ ความรักยักเปลี่ยนท่า | ทำน้ำยาอย่างแกงขม | |
| กลอ่อมกล่อมเกลี้ยงกลม | ชมไม่วายคลับคล้ายเห็น | |
| ๏ ข้าวหุงปรุงอย่างเทศ | รสพิเศษใส่ลูกเอ็น | |
| ใครหุงปรุงไม่เป็น | เช่นเชิงมิตรประดิษฐ์ทำ | |
| ๏ เหลือรู้หมูป่าต้ม | แกงคั่วส้มใส่ระกำ | |
| รอยแจ้งแห่งความขำ | ช้ำทรวงเศร้าเจ้าตรากตรอม | |
| ๏ ช้าช้าพล่าเนื้อสด | ฟุ้งปรากฏรสหื่นหอม | |
| คิดความยามถนอม | สนิทเนื้อเจือเสาวคนธ์ | |
| ๏ ล่าเตียงคิดเตียงน้อง | นอนเตียงทองทำเมืองบน | |
| ลดหลั่นชั้นชอบกล | ยลอยากนิทรคิดแนบนอน | |
| ๏ เห็นหรุ่มรุมทรวงเศร้า | รุ่มรุ่มเร้าคือไฟฟอน | |
| เจ็บไกลใจอาวรณ์ | ร้อนรุมรุ่มกลุ้มกลางทรวง | |
| ๏ รังนกนึ่งน่าซด | โอชารสกว่าทั้งปวง | |
| นกพรากจากรังรวง | เหมือนเรียมร้างห่างห้องหวน | |
| ๏ ไตปลาเสแสร้งว่า | ดุจวาจากระบิดกระบวน | |
| ใบโศกบอกโศรกครวญ | ให้พี่เคร่าเจ้าดวงใจ | |
| ๏ ผักโฉมชื่อเพราะพร้อง | เป็นโฉมน้องฤๅโฉมไหน | |
| ผักหวานซ่านทรวงใน | ใคร่ครวญรักผักหวานนางฯ |
เห่ชมเครื่องหวาน[แก้ไข]
- ๏ สังขยาหน้าไข่คุ้น เคยมี
- แกมกับข้าวเหนียวสี โศกย้อม
- เป็นนัยนำวาที สมรแม่ มาแม่
- แถลงว่าโศกเสมอพ้อม เพียบแอ้อกอร ๚
- ๏ สังขยาหน้าตั้งไข่ ข้าวเหนียวใส่สีโศกแสดง
- เป็นนัยไม่เคลือบแคลง แจ้งว่าเจ้าเศร้าโศกเหลือ
- ๏ ซ่าหริ่มลิ้มหวานล้ำ แทรกใส่น้ำกะทิเจือ
- วิตกอกแห้งเครือ ได้เสพย์หริ่มพิมเสนโรย
- ๏ ลำเจียกชื่อขนม นึกโฉมฉมหอมชวยโชย
- ไกลกลิ่นดิ้นแดโดย โหยไห้หาบุหงางาม
- ๏ มัศกอดกอดอย่างไร น่าสงสัยใคร่ขอถาม
- กอดเคล้นจะเห็นความ ขนมนามนี้ยังแคลง
- ๏ ลุดตี่นี้น่าชม แผ่แผ่นกลมเพียงแผ่นแผง
- โอชาหน้าไก่แกง แคลงของแขกแปลกกลิ่นอาย
- ๏ ขนมจีบเจ้าจีบห่อ งามสมส่อประพิมประนะ
- นึกน้องนุ่งจีบกราย ชายพกจีบกลีบแนบเนียน
- ๏ รสรักยักลำนำ ประดิษฐ์ทำขนมเทียน
- คำนึงนิ้วนางเจียน เทียนหล่อเหลาเกลากลึงกลม
- ๏ ทองหยิบทิพย์เทียมทัด สามหยิบชัดน่าเชยชม
- หลงหยิบว่ายาดม ก้มหน้าเมินเขินขวยใจ
- ๏ ขนมผิงผิงผ่าวร้อน เพียงไฟฟอนฟอกทรวงใน
- ร้อนนักรักแรมไกล เมื่อไรเห็นจะเย็นทรวง
- ๏ รังไรโรยด้วยแป้ง เหมือนนกแกล้งทำรังรวง
- โอ้อกนกทั้งปวง ยังยินดีด้วยมีรัง
- ๏ ทองหยอดทอดสนิท ทองม้วนมิดคิดความหลัง
- สองปีสองปิดบัง แต่ลำพังสองต่อสอง
- ๏ งามจริงจ่ามงกุฎ ใส่ชื่อดุจมงกุฎทอง
- เรียมร่ำคำนึงปอง สะอิ้งน้องนั้นเคยยล
- ๏ บัวลอยเล่ห์บัวงาม คิดบัวกามแก้วกับตน
- ปลั่งเปล่งเคร่งยุคล สถนนุชดุจประทุม
- ๏ ช่อม่วงเหมาะมีรส หอมปรากฏกลโกสุม
- คิดสีสไบคลุม หุ้มห่อม่วงดวงพุดตาน
- ๏ ฝอยทองเป็นยองใย เหมือนเส้นไหมไข่ของหวาน
- คิดความยามเยาวมาลย์ เย็บชุนใช้ไหมทองจีน
เห่ชมผลไม้[แก้ไข]
- ๏ ผลชิดแช่อิ่มโอ้ เอมใจ
- หอมชื่นกลืนหวานใน อกชู้
- รื่นรื่นรสรมย์ใด ฤๅดุจ นี้แม่
- หวานเลิศเหลือรู้รู้ แต่เนื้อนงพาล ๚
- ๏ ผลชิดแช่อิ่มอบ หอมตรลบล้ำเหลือหวาน
- รสไหนไม่เปรียบปาน หวานเหลือแล้วแก้วกลอยใจ
- ๏ ตาลเฉาะเหมาะใจจริง รสเย็นยิ่งยิ่งเย็นใจ
- คิดความยามพิสมัย หมายเหมือนจริงยิ่งอยากเห็น
- ๏ ผลจากเจ้าลอยแก้ว บอกความแล้วจากจำเป็น
- จากช้ำน้ำตากระเด็น เป็นทุกข์ท่าหน้านวล
๏ หมากปรางนางปอกแล้ว ใส่โถแก้วแพร้วพรายแสง
- ยามชื่นรื่นโรยแรง ปรางอิ่มอาบซาบนาสา
- ๏ หวนห่วงม่วงหมอนทอง อีกอกร่องรสโอชา
- คิดความยามนิทรา อุราแนบแอบอกอร
- ๏ ลิ้นจี่มีครุ่นครุ่น เรียกส้มฉุนใช้นามกร
- หวนถวิลลิ้นลมงอน ชะอ้อนถ้อยร้อยกระบวน
- ๏ พลับจีนจักด้วยมีด ทำประณีตน้ำตาลกวน
- คิดโอษฐ์อ่อนยิ้มยวน ยลยิ่งพลับยับยับพรรณ
- ๏ น้อยหน่านำเมล็ดออก ปล้อนเปลือกปอกเป็นอัศจรรย์
- มือใครไหนจักทัน เทียบเทียมที่ฝีมือนาง
- ๏ ผลเกดพิเศษสด โอชารสล้ำเลิศปาง
- คำนึงถึงเอวบาง สางเกศเส้นขนเม่นสอย
- ๏ ทับทิมพริ้มตาตรู ใส่จานดูดุจเม็ดพลอย
- สุกแสงแดงจักย้อย อย่างแหวนก้อยแก้วตาชาย
- ๏ ทุเรียนเจียนตองปู เนื้อดีดูเหลือเรืองพราย
- เหมือนศรีฉวีกาย สายสวาทพี่ที่คู่คิด
- ๏ ลางสาดแสวงเนื้อหอม ผลงอมงอมรสหวานสนิท
- กลืนพลางทางเพ่งพิศ คิดยามสารทยาตรามา
- ๏ ผลเงาะไม่งามแงะ ล่อนเมล็ดและเหลือปัญญา
- หวนเห็นเช่นรจนา จ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม
- ๏ สละสำแลงผล คิดลำต้นแน่นหนาหนาม
- ท่าทิ่มปิ้มปืนกาม นามสละมละเมตตา ๚
