| โคลงหมายเลข
|
บาทแรก
|
หน้า
|
|
|
อัญขยมบรมนเรศร์เรื้อง รามวงศ์
|
๖๕
|
|
|
ครรโลงโลกนิตินี้ นมนาน
|
๖๕
|
|
|
ทัศนัขนอบน้อมมิ่ง อุตมางค์
|
๖๖
|
|
|
โลกนิติในโลกล้วน แก่นสาร
|
๖๗
|
|
|
ปลาร้าหุ้มห่อด้วย ใบคา
|
๖๘
|
|
|
ใบพ้อคนห่อหุ้ม กฤษณา
|
๗๐
|
|
|
ลูกเดื่อครั้นสุกไซร้ มีพรรณ
|
๗๑
|
|
|
ผลขนุนภายนอกนั้น หนามหนา
|
๗๓
|
|
|
ยางยลขนสุทธิ์ไซร้ ดูดี
|
๗๕
|
|
|
คนพาลยังไป่รู้ ชาญชิด
|
๗๖
|
|
|
คนใดใจฉลาดด้วย ปัญญา
|
๗๘
|
|
|
หมูเห็นสีหราชร้อง ชวนรบ
|
๗๙
|
|
|
สีหราชกล่าวว่าโอ้ พาลหมู
|
๘๐
|
|
|
กบกับบัวเกิดใกล้ กันนา
|
๘๑
|
|
|
ใจหวาดใจฟั่นฟื้น โฉงเฉง
|
๘๒
|
|
|
ไม้ค้อมมีลูกน้อม นวยงาม
|
๘๔
|
|
|
เป็นคนควรที่รู้ สมาคม
|
๘๕
|
|
|
คนใดแสวงเสพด้วย คนพาล
|
๘๖
|
|
|
ได้เห็นนักปราชญ์ไซร้ เป็นสุข
|
๘๗
|
|
|
จงเจ้าแหห่างห้อง ทุรชน พ่อฮา
|
๘๘
|
|
|
คบกากาโหดให้ เสียพงศ์
|
๘๙
|
|
|
มดแดงแมลงป่องไว้ พิษหาง
|
๙๐
|
|
|
นาคาพิษพ่างเพี้ยง สุริโย
|
๙๑
|
|
|
ความรู้ผู้ปราชญ์นั้น นักเรียน
|
๙๔
|
|
|
กัลออมเพ็ญเพียบน้ำ ฤๅมี เสียงนา
|
๙๔
|
|
|
งาสารฤๅห่อนเหี้ยน หดคืน
|
๙๖
|
|
|
ทรชนอย่าเคียดแค้น อย่าสนิท
|
๙๗
|
|
|
มีมิตรจิตอย่าให้ สนิทนัก
|
๙๙
|
|
|
หมาใดตัวร้ายขบ บาทา
|
๑๐๐
|
|
|
ขมสะเดาน้ำผึ้งทส กรปน
|
๑๐๒
|
|
|
พริกเผ็ดใครเผ็ดให้ ฉันใด
|
๑๐๓
|
|
|
จันทน์เผาเหือดแห้งห่อน กลิ่นธาร
|
๑๐๓
|
|
|
หงส์ทองเสพส้องสู่ ฝูงกา
|
๑๐๖
|
|
|
แมลงวันแสวงเสพด้วย ลามก
|
๑๐๘
|
|
|
เนื้อปองน้ำหญ้าบ่ ปองทอง
|
๑๐๙
|
|
|
กายเกิดพยาธิโรคร้าย ยาหาย
|
๑๑๑
|
|
|
เขาใหญ่สูงร้อยโยชน์ คณนา
|
๑๑๒
|
|
|
คบคนผู้โฉดเคลิ้ม อับผล
|
๑๑๒
|
|
|
ภูเขาอเนกล้ำ มากมี
|
๑๑๓
|
|
|
ภูเขาทั้งแท่งล้วน ศิลา
|
๑๑๓
|
|
|
ห้ามเพลิงไว้อย่าให้ มีควัน
|
๑๑๔
|
